"Mijn vakbondsjas hangt hier nog."
Het vierde interview van deze reeks brengt ons naar Antwerpen, waar vliegende reporter Peter Hulsmans samenkwam met Robert de Ceuster (1931) en Fernand Peeters (1943).
Sterke strijdverhalen
Onze vakbondsgeschiedenis is rijk aan verhalen! Graag delen we de herinneringen van opmerkelijke vakbondscollega's met jullie.
Robert & Reimond, twee Oost-Vlaamse syndicalisten in hart en nieren vertellen hun strijdverhaal.
Voor het tweede interview van de interviewreeks met de anciens van onze vakbond zijn we in Oost-Vlaanderen aanbeland. Welke plek kan een betere achtergrond vormen dan de van geschiedenis doordrongen Vrijdagmarkt in Gent? Je vindt er de door arbeiders gefinancierde gebouwen ‘Ons Huis’ en ‘Bond Moyson’ samen met het standbeeld van de Gentse held Van Artevelde die in de veertiende eeuw zorgde voor het behoud van de economische vrijheden en voorrechten.
We spreken vandaag met Robert Blansaer, geboren op 1 augustus 1928, en Reimond Versprille, geboren op 13 mei 1942. Twee Oost-Vlaamse syndicalisten in hart en nieren.
Limburg boven met twee vakbondstoppers van weleer
Met Limburg als derde provincie in de serie over onze anciens zijn we opnieuw in een stad met historische achtergrond beland, namelijk de oudste stad van België: Tongeren. In de schaduw van het majestueuze standbeeld van Ambiorix op de Grote Markt spreken we met Jean Vanpol (21 februari 1946), voormalig hoofddelegee van Heraeus Electro Nite in Houthalen, en Tony Castermans (11 juli 1948), gewezen secretaris en voorzitter van ABVV-Metaal Limburg.
De strijd zoals ze is geweest - François Hernou 'blikt' terug
François, hoe is jouw arbeidsleven begonnen? Hoe ben je in contact gekomen met de vakbond en hoe heeft dit jouw verdere leven op professioneel vlak beïnvloed?
Ik kom uit een socialistische familie. Mijn vader was bij de vakbond al aangesloten in 1923 toen hij 17 was en mijn moeder was bij de Socialistische turnsters. Vakbond en Socialistische Partij waren toen nog één. Ik herinner me nog dat ik voor de oorlog met mijn vader meeging naar de 1-meistoet. Na mijn schooltijd ben ik dan beginnen te werken met 'het werk van de leertijd' zoals dat toen heette. Ik kreeg dan 20 frank voor een week werken en daarboven kregen mijn ouders nog de kindertoelage. Ondertussen volgde ik de vakschool hier in Brugge, want een staatsschool was er toen nog niet. De leraars waren allemaal broeders, ook de directeur was een broeder. Ik was ook lid van de rode valken en nadien van de jong-socialisten.
Dadelijk na de oorlog heeft mijn vader op de lijst gestaan van de Socialistische Partij en hij was ook bestuurslid van de metaalvakbond. Ik was een hele goede leerling, ieder trimester was ik de eerste van de klas en toen mijn vader op de lijst kwam, was ik ineens niet meer de eerste. Ik wilde daar toen niet meer verder leren en ben naar de Academie gegaan om meubeltekenen te leren. Ik heb mijn job geleerd bij een antiquair, oude meubelen herstellen en opkuisen. Ik heb er heel veel geleerd, omdat het echt met de handen werken was.