Op 8 maart werd wereldwijd de Internationale Vrouwendag gevierd. Deze strijddag voor gelijke rechten voor vrouwen en mannen kent een syndicale oorsprong met een vrouwenstaking die op 8 maart 1908 uitbrak in een New Yorkse textielfabriek.

Waarom?

Ook in 2023 blijft 8 maart een noodzakelijke strijddag. Enkele cijfers die de ongelijkheid aantonen:

- 42 % van de vrouwen werkt deeltijds met alle gevolgen vandien voor hun loon, uitkeringen en pensioen. Want vrouwen blijven primair de zorgtaken binnen het gezin opnemen. Een ondankbare job, want zorgarbeid is onbetaalde arbeid. Daarom riep vrouwenbeweging zijkant op 8 maart op tot een herwaardering van de kinderopvang in Vlaanderen.

- Ruim een derde van de eenoudergezinnen lijdt aan energie- en waterarmoede. Deze gezinnen bestaan voor 80 % uit alleenstaande moeders. Daarom vraagt het ABVV om het uitgebreid sociaal tarief voor stroom en gas niet af te bouwen in 2023, zoals de regering thans voorziet.

- De loonkloof m/v berekend in voltijdse equivalenten bedraagt vandaag nog steeds 8,5 %, tot zelfs 9,5 % voor jobs in de industrie volgens Statbel. Door de golf aan indexeringen in 2022 is de loonkloof zelfs met 4 % toegenomen, doordat mannen doorgaan een hoger brutoloon hebben dan vrouwen.

Oproep tot vrouwenstaking.

In ons land lanceert Collecti.e.f 8 maars al sinds 2018 jaarlijks een oproep tot een nationale vrouwenstaking voor gendergelijkheid. Ook dit jaar legden duizenden vrouwen in België het werk neer op 8 maart onder het motto "Als vrouwen stoppen, stopt de wereld met draaien." De vrouwenstaking is een historisch strijdmiddel in het internationaal feminisme. Bij ons dateert de eerste vrouwenstaking van 16 februari 1966, toen 3.000 arbeidsters bij metaalbedrijf FN Herstal het werk neerlegden voor gelijk loon voor gelijk werk.