“De mensen kiezen eieren voor hun geld. Wij begrijpen dat.”

Op Philips Lightning in Turnhout werd eind 2017 een zoveelste herstructurering aangekondigd: 49 arbeiders en 29 bedienden moesten het bedrijf verlaten. Er werd een sociaal plan onderhandeld, dat momenteel wordt uitgevoerd. Eind april 2018 kregen werknemers de kans om het bedrijf vrijwillig te verlaten. Na de zomer – in september 2018 – volgen dan de gedwongen ontslagen. En blijkbaar waren vrij veel mensen geïnteresseerd in zo’n vrijwillig ontslag. Maar liefst dertien werknemers bleven kamperen op het bedrijf om toch maar zeker te kunnen vertrekken. We vroegen meer uitleg aan Erwin Oris, onze ABVV-Metaal-hoofdafgevaardigde.

Dag Erwin. Vorige maand lazen we in de krant dat sommige werknemers van Philips Turnhout op het bedrijf bleven kamperen om ontslagen te kunnen worden. Hoe zit dat precies?

Erwin: “Ja, het ging om dertien mensen die zijn blijven slapen. Het ‘kamperen’ begon al op donderdag avond, dit aantal vermeerderde naargelang men dichter bij maandag kwam. Vanaf maandag 23 april konden de mensen immers intekenen voor een vrijwillig vertrek. Deze regeling maakt deel uit van het sociaal plan dat wij hebben onderhandeld. Die werknemers worden dan vrijwillig ontslagen en krijgen een ontslagvergoeding. Nu, er waren wel enkele regels aan verbonden. Zo moest er een evenredige spreiding zijn over alle afdelingen. Daarom is het ontslag van drie mensen geweigerd, omdat er al anderen waren uit dezelfde afdeling. In september is er trouwens een tweede ontslagronde. Dan is het geen vrijwillig ontslag meer, maar een gedwongen ontslag.”

Wie waren die collega’s die bleven kamperen en zeker wilden vertrekken?

Erwin: “Het zijn allemaal technische operators. In onze fabriek heb je technische operators enerzijds, en machine/productie-operators anderzijds. Van de technische operators mocht slechts een minderheid vertrekken, want die heeft het bedrijf in de toekomst nog nodig. Het is die groep die gekampeerd heeft. Er mogen nog een twintigtal productie-operatoren vertrekken, maar die doen dat meestal niet vrijwillig.”

Die technische profielen zijn gegeerd op de arbeidsmarkt. Hebben zij allemaal al ander werk gevonden?

Erwin: “Nee, slechts drie mensen hebben ergens anders al een vast contract. Zij vertrekken direct. Maar voor de rest geldt een andere regeling: zij blijven hier nog zeven maanden werken. Tijdens die periode hebben ze recht op één dag sollicitatieverlof per week. En ze worden ook actief begeleid door een outplacementbureau.”

Philips Turnhout heeft al heel wat herstructureringen meegemaakt. Hoe zie je de toekomst van de fabriek?

Erwin: “Niet rooskleurig, natuurlijk. Wij maken nog oude, conventionele verlichting. We produceren enkel nog voor de vervangingsmarkt. Dat is een eindig verhaal. Alleen is het moeilijk in te schatten hoe lang dat nog gaat duren. Tien jaar? Twintig jaar? Maar het kan ook sneller gedaan zijn. We weten het niet.”

En kan de vestiging zich niet heroriënteren en nieuwe producten maken?

Erwin: “Philips wil in West-Europa niet aan nieuwe producten werken ... . Enkel in Polen worden af en toe nog nieuwe producten gelanceerd. Wij hebben hier lege campussen staan, die verhuurd worden aan andere bedrijven.”

In dat opzicht is het natuurlijk te begrijpen waarom sommige mensen het bedrijf willen verlaten.

Erwin: “Ja, wij begrijpen dat heel goed. De mensen kiezen eieren voor hun geld. Wij hebben ons best gedaan om een goed sociaal plan te onderhandelen. Wij hebben ook een vrij oude werknemerspopulatie. De gemiddelde leeftijd is 52 jaar. De mensen die nog een hele tijd moeten werken, vertrekken liever nu al. Het is immers makkelijker om nog ander werk te vinden als je veertig bent in plaats van vijftig. Maar de oudere werknemers proberen hier nog te blijven totdat ze op pensioen kunnen.”