In gesprek met ... Voorzitter Herwig Jorissen.

Het is weer de tijd van het jaar dat we over onze schouder kijken om te overschouwen wat geweest is. Hoe goed we ook proberen, er valt echt niet aan te ontkomen. 2016 was een verschrikkelijk jaar, of in een taal die ook de burgemeester van Antwerpen begrijpt: een ‘annus horribilis’.

- Er waren de aanslagen die de terreur tot – letterlijk - in onze huiskamer brachten. De dreiging, de angst, het wantrouwen dat in onze samenleving sloop. De politieke propaganda die ons wil doen geloven dat veiligheid nu eenmaal een prijs heeft: vrijheid;

- Er is de opkomst van (rechts) populisme: van Brexit tot Trump, met Le Pen en Wilders die klaarstaan in de galerij, en bij ons N-VA die telkens weer de ranzige kanten van de onderbuik van de samenleving opzoekt;

- Er is de toenemende ongelijkheid ook bij ons waar de regering-Michel de taxshift voor de 1 % laat betalen door verhoogde facturen voor de 99 %, de afbraak van de socialewelvaartsstaat en de openbare dienstverlening. Tegelijk blijkt de netto aangroei van jobs (13.100 jobs per kwartaal) lager dan tijdens de 541 dagen zonder federale regering in 2010-2011 (13.900 per kwartaal);

- Na de afbraak van sociale rechten is een van de meerderheidspartijen van oordeel dat ze het fundament van onze democratische rechtsstaat (de scheiding der machten) aan haar laars kan lappen. De andere partijen kijken genegeerd de andere kant op, maar laten gewoon begaan;

- En met Trump en zijn olie-oligarchie aan de macht dreigt de (hoopvolle) klimaattop in Parijs ondertussen een maat voor niets te worden en is het terug vijf over twaalf voor het klimaat.

Neen, 2016 was geen gelukkig jaar.

Het was bovendien een jaar waarin het leek alsof er maar twee keuzes waren. Het neoliberalisme aan de ene kant en de (rechts) populisten aan de andere kant. Het werd ineens trendy om als het over stakingen, vluchtelingen, racisme,... de wet af te doen als elitair, wereldvreemd en zelfs ondemocratisch: van Francken tot Wilders, van Trump tot Alternative für Deutschland. Er waart een spook door de Westerse wereld: het is terug het recht van de sterkste, de luidste schreeuwer, de grootste bek die geldt.

Misschien hebben zij die beweren dat 2016 het ergste jaar is sinds het einde van WO II wel gelijk: het grootste vredesproject (de EU) dat bedreigd wordt door rechts nationalistisch populisme, de ondermijning van de rechtsstaat, afbraak van sociale rechten overal, een klimaat-negationist die ook nog eens de rode knop hanteert. Misschien wordt 2016 inderdaad een kantelmoment, het einde van de samenleving zoals we die kennen.

Of niet? Want dat is ook de les van 2016. Populisten appelleren aan de massa, maar binden groepen aan zich door te verdelen, door de ene tegen de andere op te zetten. Tegen die krachten kunnen we op door ons te verenigen, door te verbinden: voor de democratische rechtsstaat, een seculiere samenleving, de socialewelvaartsstaat, tegen ongelijkheid en onrechtvaardigheid.

2016 was geen gelukkig jaar. Het is aan ons om van 2017 een beter te maken. Het is weer tijd om te bepalen waar het allemaal op staat. #NoHate

Herwig Jorissen
Voorzitter

Het is weer tijd om te bepalen waar het allemaal op staat.  

- ‘Het is weer tijd...’: In 1978 vond het WK voetbal plaats in Argentinië tijdens het generaalsbewind. ‘Neerlands Hoop in Bange Dagen’ voerde actie ‘Bloed aan de paal’ om het Nederlands elftal te overtuigen om het WK te boycotten. Jorge Videla had na de coup in 1976 tegen Isabel Peron van Argentinië de folterkamer van Zuid-Amerika gemaakt. Duizenden mensen werden gemarteld, vermoord, of 'verdwenen'. Tevergeefs.
- No Hate: Op de Internationale Dag van de Mensenrechten is de campagne #NoHate gestart: een campagne tegen online haatspraak. Dat gebeurde in Kazerne Dossin in Mechelen. #NoHate is een jongerencampagne van de Raad van Europa om online mensenrechten in de kijker te zetten.