In een normale wereld hadden een pak ABVV-militanten (waaronder een aantal metallo’s) meegedaan aan de fietstocht naar de klimaattop in Parijs. In deze Werker lees je over deze klimaattop van de Verenigde Naties die plaats heeft in Parijs van 30 november tot en met 11 december. De uitdaging is om - zes jaar na de mislukking van Kopenhagen - tot een dwingend akkoord te komen waarmee de mondiale temperatuurstijging kan worden beperkt tot twee graden. De reden waarom de vakbonden meefietsen en mee wilden betogen, was dat de strijd tegen de klimaatverandering ook een sociale strijd is.
De klimaatstrijd moet een sociale strijd zijn voor een duurzame samenleving waar ook de toekomstige generaties nog veilig en gezond kunnen leven. Maar dat was niet gerekend op fanatici die de duurzame samenleving hier en nu opbliezen in een nietsontziende raid op onschuldige burgers die naar de voetbal gingen, een concert, een terrasje wilden doen of een restaurant bezochten.
En toen werd het oorverdovend stil.
Uit veiligheidsoverwegingen werd de betoging in Parijs afgelast, maar de klimaattop gaat wel door. En de uitdaging blijft, net zoals onze bekommernissen. ABVV-Metaal heeft van de transitie naar een duurzame (kringloop)economie een van zijn congresthema’s gemaakt. We proberen daaraan te werken, ook al is dat niet altijd evident (zoals de delegees op deze pagina getuigen). Soms hanteren we de middelen die er zijn. Bij Nyrstar worden aan cao 90 (niet-recurrente resultaatsgebonden voordelen) ook milieudoelstellingen gekoppeld. Andere tools hebben we zelf ontwikkeld. Zoals de tool om de kwetsbaarheid van onze ondernemingen te meten. In de komende maanden zullen we daarmee aan de slag gaan in een aantal testprojecten.
De overgang naar een koolstofarme samenleving zal ook heel wat consequenties hebben voor de huidige productie- en consumptiewijzen. Daarom ijveren wij voor een rechtvaardige transitie. De werknemers weten dat dit voor onze economie en industrie enkel mogelijk is door in overleg te gaan met de werknemers. Voor een rechtvaardige transitie moet er rekening gehouden met de milieu- maar ook met de sociale component. Hoe wordt de tewerkstelling met bijhorend inkomen gegarandeerd ? Hoe wordt een toenemende ongelijkheid vermeden? Hier maar ook met het Zuiden wanneer de import van grondstoffen en de export van afvalstoffen afnemen? Hoe zit het met minder geschoolden?
De keuze is simpel. Ofwel worden ons maatregelen opgelegd, wat een brutale schok zou betekenen voor de werkwereld, ofwel zal het gebeuren in overleg met werknemers, zodat de maatschappij die transformatie kan verwerken. Onze secretaris van Oost-Vlaanderen Patrick Mertens, zegt terecht in het artikel: “We hebben al een hele weg afgelegd, maar we zijn er nog lang niet.” Zo zegt hij ook dat we zullen moeten samenwerken met andere actoren (academici, milieu- en transitiebewegingen,…).
Wij willen een duurzame industrie in een duurzame samenleving. Daarvoor moet er overleg en dialoog zijn, samenwerking én gemeenschappelijke doelen/waarden. Want als 13/11 ons één ding geleerd heeft, dan is het dat wel: als dat ontbreekt, dan is je samenleving op drift.
Herwig Jorissen
Voorzitter