Toen de regering in het kader van de begrotingscontrole haar ‘historische’ fiscale hervorming (een nieuwe taxlift voor de burgers - o.a. de Turteltaks - en een lastenverlaging voor de bedrijven) aankondigde, zei de premier in het parlement dat deze regering maar één obsessie had en dat was “jobs, jobs, jobs”. Daarom mochten de bedrijven de handen ophouden en moesten de burgers door de zure appel bijten.
De eerste reacties vanuit patronale hoek waren dan ook zeer lovend voor deze regering. Het kon niet op. De “jobs, jobs, jobs” die zouden er nu zeker gaan komen. Maar zoals dat soms gaat, moet je niet alleen oog hebben voor de grote woorden, maar vooral ook voor de kleine lettertjes. Op de vraag om hoeveel jobs het ging, antwoordde Pieter Timmermans (topman van het VBO) dat “het moeilijk is om daar een exact cijfer op te kleven, want economie is geen exacte wetenschap”. Dat komt dan van een federatie die op het einde van een stakingsdag precies kan berekenen hoeveel dat onze economie gekost heeft en hoeveel jobs er daardoor verloren gaan.
Een paar dagen later was het de beurt aan de minister van Financiën Johan Van Overtveldt die benadrukte dat het succes van de taxshift niet kon afgemeten worden aan het precieze aantal nieuwe jobs dat eruit zal voortvloeien. Als de economie sputtert dan “zou het behoud van jobs al een hele verdienste zijn". En we moeten begrijpen dat de Chinese groei vertraagt en er is Dieselgate. En “jobs, jobs, jobs” werd “uitvluchten, uitvluchten, uitvluchten”.
Als klap op de vuurpijl verklaarde Eric Van Rompuy (CD&V) doodleuk dat heel de fiscale hervorming zonder economische groei van twee procent zelfs niet betaalbaar zal zijn. De Europese Commissie voorspelt een groei van, zegge en zwijge, anderhalf procent.
Geplet tussen de grootspraak van de goednieuwsshow enerzijds en de realiteit van alledag anderzijds groeit de onzekerheid van de mensen. Als in Betafence een herstructurering wordt aangekondigd en drieëntwintig jobs op de helling staan. Dan zorgt dat voor onrust en onzekerheid. Niet alleen bij die drieëntwintig, maar ook bij die andere resterende meer dan tweehonderd werknemers, die zich na de zoveelste herstructurering afvragen wat de toekomst van hun bedrijf en job is. Of als de sociale partners nog geen alternatief hebben voor het regeringsvoorstel inzake de beperking van het aantal dagen tijdelijke werkloosheid. Want zij weten dat tijdelijke werkloosheid de buffer is tegen herstructurering en verlies van jobs. Het is die onzekerheid die vreet in het hoofd en het lijf letterlijk verziekt.
Onze sociale zekerheid is een dam tegen deze onzekerheid. Daarnaast hebben we in de sectoren onze Fondsen voor Bestaanszekerheid die vergoedingen en andere sociale voordelen (bij bijv. tijdelijke werkloosheid) toekennen aan de metaalarbeiders. Het FBZ in de metaal (www.fondsmet.be) bestaat vijftig jaar. Het is vijftig jaar georganiseerde solidariteit, een dam tegen de onzekerheid, meer dan ooit nodig, als “de jobs, jobs, jobs” nog altijd meer verdwijnen dan ze bijkomen.
Herwig Jorissen
Voorzitter