Het is al veel gezegd en herhaald. De regeringen-Michel en -Bourgeois zijn de meest asociale regeringen die we sedert lang gehad hebben. Naar aanleiding van de betoging van 7 oktober heeft het gemeenschappelijk vakbondsfront de lange lijst van asociale maatregelen in kaart gebracht. Van de taxshift tot de no-shift, van de afschaffing van de anciënniteitstoeslag voor (nieuwe) oude werklozen over de indexsprong tot de halvering van de inkomensgarantie-uitkering voor onvrijwillig deeltijdse werknemers, van de hogere bijdrage voor de zorgverzekering over de hogere tarieven kinderbijslag tot de verhoging van het inschrijvingsgeld,... Er zijn geen regeringen geweest die op een meer systematische wijze onze sociale zekerheid proberen te ondergraven en uit te hollen.
En zie, nu ineens proberen diezelfde regeringspartijen ineens een pervers sociaal gelaat hoog te houden. We worden geconfronteerd met de grootste asielcrisis. Vluchtelingen, op de vlucht voor oorlog en geweld, kloppen ‘massaal’ aan de buitendeuren van Europa en ons land.
De rechtse regeringen hinken op twee benen. Natuurlijk nemen ze hun humanitaire plichten op. Maar tegelijk wekt men de indruk dat het gevaar dreigt van een georganiseerd profitariaat dat op termijn onze sociale voorzieningen zal plunderen en onze sociale woningen gaat inpalmen. Tegen alle cijfers en studies in beweerde Maggie De Block, die in de vorige regering bevoegd was voor Asiel en Migratie, doodgemoedereerd dat “de vluchtelingen die ons land binnenkomen, aan het werk moeten. Als dat niet kan, komt onze sociale zekerheid in gevaar.” En omdat in deze regering niemand zich langs rechts wil laten pakken deed de N-VA, bij monde van Sarah Smeyers, er een schep bovenop: "Als je nu geen maatregelen neemt, komt het systeem onder druk. Dan heb je de keuze: bouw nu een muur rond je sociale zekerheidssysteem of bouw een muur rond je land. En dat laatste is niet iets wat wij willen."
Het is van een schaamteloze hypocrisie. De enige de het afgelopen jaar de sociale zekerheid ‘onder druk’ heeft gezet zijn Open VLD en N-VA.
Waar het nu op aankomt, zijn enerzijds de humanitaire noodleningen. En bij gebrek aan degelijk regeringsbeleid zijn ook vele van onze militanten lokaal actief op dit terrein. En anderzijds moet er werk gemaakt worden van hun integratie. En tewerkstelling is daarbij een cruciale rol. Dat moet niet snel snel gebeuren (de meesten hebben wellicht nu ook andere zorgen), maar er moet gezorgd worden voor een duurzame tewerkstelling. Ook onze loopbaanbegeleidingsdiensten kunnen hier een rol spelen. Aan de publieke opinie en ook dus aan onze eigen leden moeten we duidelijk maken dat dit niet ten koste gaan van de mogelijke tewerkstelling van de huidige werklozen, dat het niet gaat om jobs inpikken, dat het niet gaat om via de vluchtelingen aan sociale dumping te doen. Werkgevers en werknemers moeten samen aan de overheid en aan de samenleving tonen waar het om gaat: Het Is Weer Tijd
Voor Solidariteit. En SOLIDARITEIT WERKT.
Herwig Jorissen
Voorzitter