De vakantiemaanden zijn voorbij. Iedereen is terug aan het werk. Het politieke – sociale jaar trekt zich langzaam op gang. De kern heeft inmiddels beslist dat de stijging van de BTW op elektriciteit van 6 naar 21 procent toch in de index zal worden opgenomen. Ter herinnering: Testaankoop berekende dat door deze verhoogde BTW de gemiddelde elektriciteitsfactuur stijgt met 250 euro. Het ‘sociale’ gezicht van de rechtse regering vond de koopkracht van de gezinnen te fel achteruitgaan als deze stijging niet zou verrekend worden in de index. Samen met een lage inflatie zou dat leiden tot uitstelgedrag bij de consumenten. En dat is slecht voor de economie.

Maar ondertussen gaat een gezin na 1 jaar asociaal beleid er gemiddeld 680 euro per jaar op achteruit. Zelfs als er rekening gehouden wordt met de 100 euro extra per maand die toch geen100 maar hoogstens 70 euro zal zijn. En het met veel toeters en bellen aangekondigde akkoord over de taks-shift bleek de afgelopen maanden blijkt niet alleen vele zwarte gaten te vertonen. Duidelijk was ook dat de taks-shift neerkomt op een herverdeling van de middenklasse naar de betere klasse.

Terwijl de economische crisis in de meeste EU-landen een grote ravage aanrichtte, bleef de sociale impact in België, dankzij ons sociaal systeem, beperkt. Toch (of misschien daarom?) neemt deze regering net ons sociaal systeem in het vizier. Wie het minder goed heeft of van een uitkering leeft, krijgt het moeilijker en moeilijker. Werklozen, langdurig zieken worden behandeld alsof ze de nieuwe paria’s zijn.

De Vlaamse regering heeft vlak voor het zomerreces het nieuw industrieel beleid van de vorige Vlaamse regering officieel begraven. Een cynicus zou kunnen opmerken dat er niet veel moet begraven worden omdat er niet veel industrieel beleid was. De regering-Bourgeois gaat in de toekomst “het industrieel ondernemen op een ondernemersgedreven manier ondersteunen”. Hoe ze dat gaat doen, weet ze nog niet. Maar als de politiek van de regering-Michel met dezelfde partijen een indicatie is, dan weten we het al. Cadeaus voor de werkgevers waar niets tegenover staat voor de werknemers. Laat staan jobs.

De vakantiemaanden zijn voorbij en het is duidelijk dat we de draad terug moeten oppikken waar we hem voor de zomer hebben laten liggen. We zullen onze strijd van lange adem moeten verder zetten. Het is een strijd van elke dag. Hoe onze mensen dat doen dag in, dag uit blijkt uit de getuigenissen op deze pagina in De Werker. Op onze website vind je elke week een nieuwe ervaring van een ABVV-Metaal-militant. Zo hebben we ons sociaal systeem en de rechten van de werknemers uitgebouwd. En zo zullen we het ook behoeden. Met Sterke Krachten. Vooruit. Eerste tussenstop: Brussel 7 oktober.

Herwig Jorissen
Voorzitter