Hoe asocialer de voorstellen, hoe meer de regering-Michel er oor naar heeft. De regering Michel heeft de afgelopen zes maanden vakkundig de sociale achteruitgang georganiseerd.
Een lange lijst asociale maatregelen:
- Er is de onnodige en onrechtvaardige indexsprong, cynisch genoeg de 'wet ter bevordering van de werkgelegenheid' gedoopt. Ondertussen tonen rapporten van de Nationale Bank duidelijk tonen dat de indexsprong helemaal niet de jobs oplevert die de regering ons voorhoudt. Alleen de aantasting van de koopkracht die is wel reëel;
- Bij de opmaak van de begroting voor 2015-2018 koos deze regering voor een eerste reeks fiscale maatregelen, met de klemtoon op meer inkomsten uit btw en accijnzen. De discussie rond de tax shift dreigt opnieuw richting consumptie en btw te gaan. Omdat de laagste inkomens een groter deel van hun inkomen consumeren, werkt zo'n maatregel herverdelend, maar wel van arm naar rijk;
- Vakbonden en patroons onderhandelen een compromis rond langer werken, brugpensioenen en beschikbaarheid voor oudere werklozen. De regering legt het akkoord naast zich neer en vindt dat 55-plussers 'aangepast' beschikbaar moeten zijn voor jobs die er niet zijn of die niet aangeboden worden aan de oudere werklozen. Van de huidige oudere werklozen heeft 97 % nooit een jobaanbieding gekregen van de VDAB. Om maar één voorbeeld te geven van hoe de arbeidsmarkt aankijkt tegen 'oudere' werklozen: bijna twee jaar na de sluiting van Opel had 75 % van de jongeren een nieuwe baan, tegen slechts 33 % bij de 45-plussers. Maar wat is er tegen een goede pestmaatregel?;
- Omdat de overheid niet voor een fatsoenlijk pensioen kan zorgen, hebben de werknemers van dit land een deel van mogelijke loonsverhogingen in een aanvullend pensioen gestoken. Met een door diezelfde overheid wettelijk gegarandeerde opbrengst van 3,25 %. Maar de verzekeringsmaatschappijen willen deze 3,25 % niet meer garanderen, omdat anders hun monsterwinsten in het gedrang komen. En de regering-Michel, die voor een contractbreuk meer of minder haar hand niet omdraait (tenminste ten koste van de werknemers), wil de rendementsgarantie voor het aanvullend pensioen loslaten. Voor een werknemer die begint, scheelt dat op carrièrebasis al vlug tienduizenden euro;
- Nog maar net begonnen en de regering-Michel wordt geconfronteerd met oplopende tekorten tot 1,2 miljard. De N-VA wil dat tijdens de begrotingscontrole structureel oplossen. Lees: de N-VA wil dat het gros van de besparingen in de sociale zekerheid gebeurt, bij de pensioenen, de werkloosheidsuitkeringen en de gezondheidszorg.
Maar de rijke 1% blijft buiten schot
De Nieuwe Vlaamse Asocialen maken er blijkbaar een (ideologische) sport van om vooral de zwakkeren te raken: van de doorsnee werknemer tot de uitkeringstrekker. Als de rijke 1 % maar buiten schot blijft.
Zij krijgen:
- Een nieuwe rondje fiscale amnestie al heet het deze keer anders;
- Boetes voor wie privéuitgaven op de zaak zet of in het zwart betaalt, ingevoerd door de regering-Di Rupo: vlug afgeschaft;
- De bankentaks is een maat voor niets met een opbrengst van amper 80 miljoen;
- Grote fraudeurs moeten, in tegenstelling tot winkeldieven, niet meer voor de strafrechter verschijnen;
- De Kaaimantaks van de regering-Di Rupo wordt uitgekleed: de fiscus mag de aangiftes van inkomens uit buitenlandse constructies niet gebruiken voor extra controles.
De regering Michel is een regering die fiscale rechtvaardigheid sneller afbouwt dan de vorige moeizaam heeft kunnen op gang brengen. Er is al een tax shift gerealiseerd, maar omgekeerd van arm naar rijk.
Hard boven hart of HART BOVEN HARD?
HARD voor werknemers en uitkeringstrekkers en een groot HART voor wie al veel heeft, dat is de regering-Michel. Samen met duizenden burgers en organisaties willen wij een andere samenleving. Een samenleving van HART BOVEN HARD.
Herwig Jorissen
Voorzitter