Het jaar loopt op zijn einde. We hebben de meest succesvolle syndicale betoging sedert decennia achter de rug (6 november) en de meest geslaagde stakingen (eerst provinciaal en dan nationaal op 15 december). We stonden en staan tegenover een rechtse regering die onder het mom van "er is geen alternatief" de meest drieste aanval heeft ingezet op de sociale welvaartsstaat en de vakbonden. Men heeft geprobeerd ons te isoleren, demoniseren en zelfs te criminaliseren.

Het jaar loopt op zijn einde. En de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, niet onmiddellijk de meest linkse organisatie, berekende dat de toenemende kloof tussen arm en rijk een negatief effect heeft op de heilige koe, genaamd economische groei. "Inkomensongelijkheid heeft een omvangrijke en statistisch negatieve impact op groei, een herverdelingsbeleid gericht op grotere gelijkheid in besteedbaar inkomen heeft geen nadelige gevolgen voor groei." En erger nog, nooit in dertig jaar was de kloof tussen arm en rijk zo groot als nu. Met als lichtpuntje dat de inkomensongelijkheid in België sinds 1985 niet was toegenomen en sinds het begin van de economische crisis in 2007 zelfs was gedaald.

Het jaar loopt op zijn einde. Uit een Knack-VTM-enquête blijkt dat 56 % van de Vlamingen begrip heeft voor de stakers. Dat 80 % van de Vlamingen zegt getroffen te worden dor de besparingen. Dat volgens 78 % van de Vlamingen de besparingsmaatregelen niet eerlijk verdeeld zijn. Dat 60 % van de Vlamingen vindt dat de inkomensongelijkheid is toegenomen. Dat 70 % van de Vlamingen de inkomenskloof problematisch groot vindt en dat 50 % denkt dat de maatregelen van de huidige regeringen deze kloof nog zal vergroten. Niet verwonderlijk dat 85 % dan ook vindt dat de regering de ongelijkheid moet aanpakken. Amper 18 % vindt de belastingdruk eerlijk verdeeld en 92 % vindt dat arbeid te zwaar wordt belast. 85 % is voor een belasting op vermogens boven het miljoen euro en 65 % is voor een belasting op winsten gemaakt uit de handel van aandelen. De opvattingen van de Vlamingen over fiscaliteit en ongelijkheid lijken wel een vakbondsprogramma. Wie vertegenwoordigt eigenlijk de meerderheid in dit land?

Het jaar loopt op zijn einde en de Britse onderzoekers (Richard Wilkonson en Kate Pickett) hebben een onderzoek uitgebracht waaruit blijkt dat in landen waarin de vakbond sterker staat de maatschappelijke ongelijkheid kleiner is en de samenleving gezonder. Hoe hoger het aantal gesyndiceerden in een land, hoe kleiner de ongelijkheid. Meer nog: in één land is de tendens hetzelfde. In de jaren vijftig stond in de VS de vakbond sterker en was de ongelijkheid beperkter. Omdat vakbonden zorgen voor betere loon- en arbeidsvoorwaarden.

Het jaar loopt op zijn einde. Wat ook wordt beweerd, we zijn niet op straat gekomen, of we hebben niet gestaakt uit een zelfzuchtig eigenbelang. Maar uit een welbegrepen collectief en maatschappelijk belang. Wij zijn de dam tegen de ongelijkheid. De strijd tegen deze rechtse regering en voor gelijkheid zal een strijd worden van zeer lange adem. Onze strategie zal erop gericht moeten zijn om de inhoudelijke steun die we hebben bij de bevolking niet te verspelen. Want ook in 2015 is het weer tijd voor solidariteit. Voor de komende periode wensen we alle militanten, leden en werknemers een prettig jaareinde en een gelukkig nieuwjaar.

Herwig Jorissen
Voorzitter