In gesprek met ... Elias Vlerick.

Sta mee op met Elias Vlerick en andere rode hesjes 

In 2016 kregen verschillende toeleveranciers van Volvo Cars in de Gentse Kanaalzone slecht nieuws te horen: Volvo Cars zou de contracten met deze bedrijven stopzetten. Aangezien zij bijna exclusief voor Volvo werkten, betekende dit zo goed als zeker bedrijfssluitingen en banenverlies.

Ondertussen zijn een aantal van deze bedrijven dicht. Honderden mensen verloren hun job. Een deel van het werk zou Volvo Cars voortaan zelf uitvoeren. Een groot deel zou echter ook gebeuren door toeleveranciers uit ... China. Een stille delokalisatie, met andere woorden. Vandaag zien we hetzelfde gebeuren bij Punch Powertrain, een producent van variabele transmissies voor auto's, in Sint-Truiden. Dankzij een Chinese overnemer kon het bedrijf tijdelijk profiteren van uitvoer naar China. Ondertussen kregen de werknemers te horen dat delen van de productie en ontwikkeling wegens de dalende verkoop in China zullen verhuizen naar ... China. Minstens 300 arbeiders verliezen hun job. (https://m.hbvl.be/cnt/dmf20190925_04626781/120-extra-banen-weg-bij-punch-powertrain) Delokalisatie is niet nieuw. De verhuizing van de productie naar Oost-Europa, na de val van de Muur en de invoering van de euro, heeft ons, automobiel-arbeiders alleszins meer kwaad dan goed gedaan. Waakzaamheid tegenover verhuizing van productie is daarom meer dan ooit op zijn plaats. Maar hoe pakken we dit aan? 

Magazijnier(ster)s trekken aan Andon-koord

Iets wat opvalt: de productie verhuist niet in zijn geheel naar China. Waar vroeger de productie op één plaats gebeurde, is dit nu verspreid over de hele wereld (men spreekt soms over globalisering 2.0 en over ‘De Nieuwe Zijderoute’ met China). Dit betekent ook dat logistiek en transport belangrijker worden. Dit georganiseerd krijgen is niet vanzelfsprekend. Kort op de bal spelen is er niet meer bij. Communicatie verloopt stroef tussen Chinese toeleveranciers en de Gentse fabriek. De magazijnier(ster)s zijn de eersten die hier de gevolgen van ondervinden: slecht gestapelde stukken, slechte verpakkingen, enz... Komt daar nog bij dat ook in de fabriek zelf de werkdruk verhoogt. ‘Dode’ tijd moet worden weggeknipt. De doelstelling is om de voorraden aan de lijn zo veel mogelijk af te bouwen. Dit betekent dat er meer over en weer moet worden gereden met stukken. Dit vergt een serieuze organisatie en dat loopt soms mis. Niet verwonderlijk dus dat magazijnier(ster)s recent aan het symbolische Andon-koord trokken om overleg te eisen over de wanorde waarmee ze geconfronteerd worden. Met resultaat: de vakbonden hebben onmiddellijk de eisen ter harte genomen. Er werden maatregelen genomen. Of die genoeg zijn, zal de toekomst uitwijzen. Problemen verschuiven is altijd gemakkelijker dan problemen oplossen. 

Rode waakzaamheid

Binnen in de fabriek dragen we onze rode hesjes al jaren en wordt al lang aan het Andon-koord getrokken. Maar wie een probleem meldt, wordt daarom niet gehoord. Dat negen Volvo-collega’s daarvoor hun werk verloren en tientallen Volvo-collega’s een sanctie kregen, zit bij velen nog hoog. De magazijnier(ster)s hebben één ding duidelijk gemaakt: de stilstanden zijn niet het gevolg van stakingen van de mensen op de werkvloer. Er is te veel ‘wendbaar’ en te weinig ‘werkbaar’ werk. ‘Wegsnijden’ van noodzakelijke jobs, belangrijke maar zogezegd ‘dode’ tijd wegtoveren, dat is wel wendbaar maar geen werkbaar werk. Werkbaar werk begint met luisteren naar de werkvloer. Net zoals de politiek niet kan zonder hulp van het volk, zo wordt ook een bedrijf kapotgemaakt als de werkvloer wordt genegeerd. Ik sta mee op met de rode hesjes. Op straat … én op de werkvloer.

Elias Vlerick
Militant Volvo Cars