In gesprek met... Jean Van De Maele

Enkele weken terug was het mijn laatste week als begeleider bij de ABVV Metaal-vorming. Door een nieuwe stap in mijn levensloop, een verhuis naar Cuba, is het niet meer mogelijk om mij beschikbaar te stellen als begeleider. Begeleider zijn bij de vorming van ABVV Metaal … . Het is voorbij en het was mooi. Alles met een begin heeft een eind, en ik heb er vrede mee gesloten. De mogelijkheid krijgen om in de herfst van mijn leven begeleider te worden en vooral een begeleider TE ZIJN was voor mij een voorrecht. 

Eén van die voorrechten was Bremberg. Ik heb Bremberg leren kennen in iedere jaargetijde.

Elke jaargetijde heeft zijn eigen pracht. Men mag van de herfst geen meiklokjes, en van de winter geen zomerzon verwachten. Onvermijdelijk zijn samen met de lente ook de lentebloemen vergaan. En onherroepelijk nam de zomer de zomernachten mee. Zij zijn weg, maar hoe mooi waren zij! Zo ook, in de herfst van mijn leven zullen de vele Bremberg-herinneringen blijven. En gebleven is daarmee ook de afstraling van het beleefde geluk. 

Hoe belangrijk en bepalend mijn toekomst ook is, de rijkdom van een rijpe persoonlijkheid is dat men het verleden niet verliest maar in de herinnering bewaart. Wie dankbaar het verleden gedenkt, kijkt vol hoop naar de toekomst. Begeleiden deed ik met passie. Iedereen die ik mocht begeleiden heeft ondervonden dat ik dit deed met passie. Niet alleen in het overbrengen van kennis en vaardigheden, maar ook in deelnemers te laten voelen dat ik graag met hen samenwerkte. Altijd met het doel om hen vooruit te helpen. Want niets komt tot stand zonder een beetje enthousiasme. 

Liefde hebben voor mijn medemens. Ik hield van wat ik deed: deelnemers begeleiden naar een hoger niveau en sterkere vaardigheden, hen begeleiden naar betere syndicalisten. Deelnemers laten aanvoelen dat wij in een samenleving samen moeten leven. 

Ik had steeds vertrouwen in het kunnen en de inzet van deelnemers. Deelnemers waren het middelpunt, iedereen laten aanvoelen dat ze speciaal zijn, hun inzet waarderen en hen laten zien dat de successen hen toebehoorden. Iedereen volgens zijn/haar niveau en kunnen. De klaarheid van de zon is anders dan die van de maan, en weer anders dan die van de zo verschillende sterren, en toch … alleen samen maken ze de hemel zo mooi. 

Eigen aan de ABVV-waarden had ik geen vooroordeel over iemands afkomst en godsdienst, sekse en seksuele geaardheid. Iedere deelnemer werd gelijk behandeld. Ik liet mij niet beïnvloeden door vooroordelen die anderen over hun mededeelnemers zouden kunnen hebben. Iedereen start met een schone lei. Iedereen kon volgens zijn eigen ervaringen een mening vormen.

Met respect geluisterd, beleefd warm en waardig met hen omgegaan. Constructief gereageerd op de bijdragen van de deelnemers, positief omgegaan met eventuele fouten en problemen die deelnemers hadden bij het uitvoeren van taken, hen niet afkraken, hun zelfbeeld niet bedreigen noch hun competentiegevoel afbreken. Met ‘Plus etes en vous’ heb ik de deelnemers meermaals gestimuleerd in het ontdekken van hun eigen kunnen. ‘Thinking outside the box’ … steeds was mijn naamkaartje met de ‘verkeerde’ kant gericht naar de deelnemers.  Deelnemers niet leren kijken maar leren zien.

Met verantwoordelijkheidsgevoel en mij bewust zijnde van de impact van mijn woorden heb ik de ABVV ideologie proberen over te brengen. Het belang ervan voor een syndicalist op de werkvloer is groot. Een syndicalist is er niet alleen om brandjes te blussen, maar om onze ideologie over te brengen, wie wij in wezen zijn, voor welke samenlevingsmodel wij staan. 

Vooral nu, na weeral een zwarte zondag. Nu het cordon sanitair onder druk staat, nu vele werknemers het cordon als onrechtvaardig ervaren, is alleen een sterk ideologische syndicalist in staat om weerwerk te leveren. Alleen zij kunnen in staat zijn om tegen de stroom in te gaan en eventueel mensen doen inzien dat ze moeten nadenken. 

Dit was ik als begeleider. Maar ik zou mijn collega-begeleiders oneer aandoen om die eigenschappen alleen aan mezelf toe te eigenen. Alle begeleiders hebben dezelfde eigenschappen, zelf betere, elk met hun eigen accenten.

Begeleider zijn is iets bijzonder. Je wordt gekozen, geselecteerd. Ik werd gekozen in de herfst van mijn leven. Hiervoor ben ik ABVV Metaal en mijn mentors bijzonder dankbaar. Dankbaarheid is een verworven deugd. Met de toenemende jaren dankt men elke dag dat men mag leven. Men dankt voor de gaven van de natuur. Men dankt voor de mensen die onze weg meegingen en nog mogen meegaan. Daarom ben ik ook alle deelnemers dankbaar voor het ongelooflijk goed gevoel dat zij mij gaven bij het vaststellen van hun progressie op het eind van een vormingsweek. Dankbaar dat ik hen mocht leren kennen. Dankbaar voor het ‘gewone’ dat zo wonderbaar ‘ongewoon’ blijft. 

Het gaat jullie allen goed … 

Jean Van De Maele