In gesprek met ... Caroline Segers.
Wat een hete zomer! Ik hoop dat er op alle bedrijven rekening is gehouden met de warmte waarmee we zijn geconfronteerd deze zomer van 2018 en iedereen toch een welverdiend (dankzij de vakbond) verlof heeft kunnen opnemen. Ik had de indruk via de berichten op sociale media dat er tot de laatste dag alles uit de kan werd gehaald om zoveel mogelijk nog te kunnen produceren en te leveren en dan wanneer het laatste signaal afging iedereen een zucht slaakte van ‘eindelijk verlof’...
Ook bij ons was het niet anders op het bedrijf. We kennen al maanden een groei binnen ons bedrijf die gepaard ging met continue aanwervingen van nieuwe tijdelijke medewerkers. Dit vergde heel veel energie van de vaste medewerkers en zelfs tijdelijken, die er al een paar maanden zaten, om opleidingen te voorzien en tegelijkertijd de productieaantallen te behalen. Dus ook bij ons was iedereen meer dan blij dat het bedrijf 3 weken was gesloten en een welverdiende vakantie voor iedereen kon starten. De zuurstof was op...
Tussentijds hadden we ook sociaal overleg gehad om tijdelijke contracten om te zetten in vaste contracten, we waren al maanden bezig en zaten voor de zomer vast in de onderhandelingen. De werkgever wou enkel maar vaste contracten geven indien er een ander probleem opgelost werd, namelijk de aanwezigheid verhogen en spreiding van alle systemen van vermindering.
Aan koehandel (koppeling cao) wordt er niet gedaan, onze fractie heeft daar een allergie voor en terecht! De werkgever bleef het been stijf houden en het was hen opgedragen van bovenhand (Japans management).
We hielden, als fractie, ook voet bij stuk dat we geen koppeling wensten in ruil voor vaste contracten. Er was een dringende noodzaak aan bijkomende vaste contracten en we lieten ons daarin niet onder druk zetten, we konden dit genoeg aantonen en argumenteren.
Na de collectieve sluiting gingen we terug aan tafel en ik denk dat onze werkgever wel echt veel last had gehad van de warmte want hij kwam terug met de melding dat hij maar 1/3 van het totaal aan noodzakelijke vaste contracten zou geven, zolang er geen oplossing was voor het probleem om de aanwezigheid te verhogen.
Gelukkig hadden wij wel geen zonneslag en hebben we daarop fel gereageerd dat ze de vaste medewerkers en tijdelijken niet serieus namen op de werkvloer en onze productievestiging in het gedrang kwam door hun beslissing. De zuurstof was al op voor de collectieve sluiting en we waren nog geen 2 weken verder en we zagen de opgebouwde energie (zuurstof) van in het verlof slinken bij de werknemers. Dit was niet houdbaar en wetende dat de groei bleef toenemen en er ook na de collectieve sluiting weer 80 nieuwe medewerkers waren opgestart.
Er werd aan de noodrem getrokken en de dagen daarop hebben we als fractie in iedere meeting ons standpunt verdedigd met argumentatie, ondersteund door de andere vakbonden en ook de managers van de verschillende departementen moesten ons beginnen gelijk te geven. Het was absurd wat de werkgever had beslist. Door het been stijf te houden en ons niet onder druk te laten zetten is er deze week in de ondernemingsraad een andere mening van de werkgever geformuleerd (er is dan ook airco in de vergaderruimte 😉) . De werkgever kwam tot inzicht en er wordt toch overgegaan tot de toekenning van zestig extra vaste contracten voor de productie en een achttal voor een andere vestiging. Zonder koppeling of in ruil voor gelijk wat! Deze beslissing was echt noodzakelijk om wat zuurstof te creëren voor alle afdelingen.
Pas op, het waren geen gemakkelijke onderhandelingen en de druk op de werkvloer was ook niet altijd handelbaar naar ons toe, maar zo zie je maar dat men zich niet te vlug mag laten misleiden en toegeven in onderhandelingen. Blijf waakzaam en wapen je met de nodige informatie om standpunten te kunnen argumenteren. Het loont op het einde.
Binnenkort gaan we terug aan tafel om dan het ander probleem, verhoging van aanwezigheid en spreiding van afwezigheid te bespreken.........maar geen koppeling! 😊
Wordt vervolgd.......
Caroline Segers
Hoofddelegee Daikin Europe NV Oostende
Andere blogs van Caroline:
Werkbaar werk, dé syndicale uitdaging
De werkvloer, mijn tweede thuis