In gesprek met... Kenneth Blomme.

Zoals ieder jaar staat de eerste werkweek van het nieuwe jaar in het teken van de nieuwjaarsboodschappen. Bij Bekaert in Aalter probeer ik bij iedereen persoonlijk langs te gaan om mijn beste wensen van het nieuwe jaar over te brengen. Bij veel collega’s is het enkel een korte handdruk, maar sommigen hebben wel nood aan een korte babbel. Even stilstaan bij de feestdagen en het afgelopen jaar, maar ook over de toekomst en de onzekerheid. In januari stel ik jaarlijks een nieuwjaarbrief op die ik richt naar de medewerkers, maar ook naar de directie. Bij deze wil ik enkele stukken uit mijn brief met jullie delen.

Het jaar 2017 is voorbijgevlogen.

De aanhoudende moeilijke marktomstandigheden in de olie- en gasindustrie zorgen voor teleurstellende resultaten binnen de Bridon Bekaert Group. Desondanks doen we het met de Advanced Cord in Aalter wel heel goed. Dat hebben we het afgelopen jaar ondervonden door constante productiedruk. De druk op vrijwel alle producten zorgden voor een overbezette fabriek. Al vanaf het begin van 2017 werden tijdelijke arbeiders ingezet om het tekort aan personeel op te vangen. Voor het eerst sinds 2011 werd er opnieuw aangeworven. Van werkloosheid was er in 2017 geen sprake, integendeel. Om het tekort aan machinecapaciteit op te vangen werd de exploitatietijd uitgebreid door weekendwerk en overuren in te voeren. Ademruimte was er nauwelijks en dat resulteert dan ook in mindere cijfers inzake leverbetrouwbaarheid. Als we 2017 in één woord zouden samenvatten, dan is dat ‘prioriteit’.

Veel sociale onrust was er niet. Op de discussie rond de resultaatspremie na. 2016 was ook een heel goed jaar voor Aalter en dat was gunstig voor de berekening van de resultaatspremie. Er is een mooie resultaatspremie behaald en de directie had moeite om de arbeiders te laten meegenieten van het succes. Men wou de cao 90 van onbepaalde duur wijzigen en dreigden ermee om de cao eenzijdig op te zeggen. Gelukkig was er de vakbond die ervoor zorgde dat het plan van de directie niet doorging. Cao 90 is jammer genoeg de enige manier waarop wij nog een beetje vooruitgang kunnen boeken. Het spreekwoord ‘stilstaan is achteruitgaan’ is ondertussen volledig achterhaald, want tegenwoordig is ‘de verworven rechten behouden’ al vooruitgang.

Er werd weer heel veel geïnvesteerd in Bekaert Aalter. Ook in 2018 staan er mooie projecten op ons te wachten. Wie had dat ooit kunnen denken. We moeten dankbaar zijn dat men gelooft in de toekomst.

In 2017 werden heel wat doelstellingen bereikt. De belangrijkste zijn ongetwijfeld die van veiligheid en kwaliteit. De veiligheidsdoelstelling was om geen arbeidsongeval met werkverlet te hebben en daar zijn we voor het tweede jaar op rij in geslaagd. Toch moeten we blijven oproepen om veiligheid hoog in het vaandel te dragen. Om de kwaliteitsdoelstellingen te behalen mochten we niet meer dan zes klachten krijgen. Ook hier kunnen we een mooi resultaat neerleggen met slechts drie klachten.

We zijn er ons heel bewust van dat onze productie vroeg of laat een terugval zal kennen. Het afschaffen van het brugpensioen zal ertoe leiden dat er slechts een klein aantal een vast contract zullen krijgen. Jammer, want van de 94 vaste arbeiders zijn er 54 boven de 50 jaar, waarvan er 18 zelfs boven de 55 jaar zijn. We kunnen dus heel wat jonge krachten gebruiken als je weet dat flexibiliteit nu juist een van de zaken is die de directie van ons vraagt. De komende jaren zullen we als vakbond moeten strijden voor werkbaar werk. In het CPBW doen we er alvast alles aan om ergonomisch alles op punt te stellen. Ouder wordend personeel heeft natuurlijk de ervaring als troef, maar er zijn ook veel nadelen aan gekoppeld zoals langdurige ziektes, beroepsziektes, minder flexibiliteit,... We vragen aan de directie om zich hierop voor te bereiden en een plan op te maken. We moeten, ondanks een mogelijke terugval van de productie, verder durven te kijken dan onze neus lang is en trachten om toch wat extra vaste contracten uit de brand te slepen. Investeren in de toekomst betekent ook investeren in mensen.

Tijdens mijn rondgang op de eerste werkdagen van het jaar voelde ik vooral veel onduidelijkheid bij de oudere werknemers. ‘Hoelang moeten wij nog werken?’ is de meest gestelde vraag. Ook voor de vakbonden is er veel onduidelijkheid. De berichtgevingen op mypension.be zijn onzeker en tegenstrijdig. Na de betoging van 19 december heeft de regering duidelijkheid beloofd. Wij zijn nog steeds wachtende... Wij vragen ook ondersteuning van onze werkgever in dit dossier. Verder is het bang afwachten wat de regeringen voor ons in petto hebben. Je voelt op de werkvloer dat er veel ongerustheid is over de jongeren, energieprijzen, woningprijzen, huurprijzen, rusthuizen... Hoe zal alles betaalbaar blijven?

Binnen Bekaert Aalter zien de vooruitzichten voor 2018 er meer dan gunstig uit. De fabriek is druk bezet en er zullen mooie investeringen worden uitgevoerd. Een garantie op werkzekerheid is dit zeker niet, maar we moeten jaar per jaar bekijken.

Afsluiten doe ik graag met iedereen een goede gezondheid te wensen. Niet alleen de medewerkers , maar ook de naasten, familie, vrienden, ex-medewerkers en directie. Enkele weken geleden zijn er nog twee ex-collega's overleden die de huidige pensioenleeftijd van 67 nog niet bereikt hadden. Dat moet ons doen nadenken. Geluk zit in een klein hoekje en kan zeer snel omslaan. De langdurige zieken wens ik een spoedig herstel toe.

Deze tijd van het jaar denk ik ook altijd aan de ex-medewerkers die nog geen nieuw werk hebben, zich niet gelukkig voelen in hun nieuwe job of het zoveelste interimcontract zijn aangesmeerd. Hopelijk keert het tij snel.

Voor de rest wens ik iedereen een prachtig 2018 waarbij het geluk ons toelacht.

Namens de fractie van ABVV-Metaal
Kenneth Blomme
Hoofdafgevaardigde Bekaert-Aalter

 

Lees meer van Kenneth: 

Bloei van flexibiliteit na een herstructurering

De dag dat de 'Bekaert-bol' wordt afgebroken

Bekaert Aalter: een nieuw fusie-avontuur, nieuwe (on)zekerheid?