In gesprek met... Abdullah Kaçar

…zei mijn toenmalig hoofdafgevaardigde tegen mij. En ik ben Abdullah Kaçar alias “Abby” 29 jaar en tewerkgesteld in één van de grootste metaalbedrijven van Antwerpen.

Ik ben hier gestart als jonge kerel in 2008. Op aanraden van vrienden heb ik mij aangesloten bij het ACV, wist ik veel… Enkele maanden later kwam ik tot het besef dat de rode vakbond, het ABVV, veel beter vertegenwoordigd was en ik daar op een professionele manier antwoorden kreeg op al mijn vragen en opmerkingen. De overgang van groen naar rood was een feit. So far so good… De band die ik schepte met de afgevaardigden zorgde voor veel vertrouwen. Enige tijd later vroeg men mij of ik geen interesse had om mij te verdiepen in het vakbondsleven. Ik moet eerlijk toegeven dat ik hierover wel even heb moeten nadenken. Het is algemeen geweten dat de vakbond en het patronaat niet altijd hand in hand gaan en als jonge kerel was dit wel beangstigend.

Na enkele gesprekken met verschillende militanten was ik overtuigd om proef te draaien. Ik werd uitgenodigd op een militantenvergadering om te zien hoe het er aan toe ging, the real deal! Daarna wist ik zeker. Ik word de man die opkomt voor de arbeiders! Ik nam de uitdaging aan en kwam op de jongerenlijst van de ondernemingsraad. Na de sociale verkiezingen (2012) had het ABVV een jongerenmandaat binnen. Om de nodige ervaring op te doen kregen we als jongeren de kans om beurtelings de ondernemingsraad bij te wonen. De volgende sociale verkiezingen (2016) verliet ik de jongeren en mocht ik mee doen bij de ‘grote’ jongens.  Een 3^de plaats op de lijst van de ondernemingsraad werd mijn plek. Mijn inzet en motivatie werden gewaardeerd door de mensen en dit werd vertaald in een effectief mandaat. Als kers op de taart werd ik ook nog aangeduid als de nieuwe secretaris van de ondernemingsraad.

Mijn zelfvertrouwen groeide en ik begon mij te verdiepen in het sociale vakbondsleven. Dit viel blijkbaar ook op bij m’n collega delegees…  Alles ging al snel,  maar we zijn er nog niet…

Wegens een onverwachts vertrek van onze toenmalige hoofdafgevaardigde stonden we opnieuw voor een grote uitdaging. De nodige vergaderingen vonden plaats. Tot mijn verbazing werd ik benoemd tot vervangend hoofdafgevaardigde!

Onlangs werd ik uitgenodigd om mee te bloggen en weer stond ik voor een nieuwe uitdading. Als ik bovenstaande tekst lees dan denk ik dat mijn eerste blog klaar is. Van jonge snaak die niets van de vakbond afwist naar een toegewijde vakbondsafgevaardigde.

Abdullah Kaçar
Delegee CNH Industrial Antwerpen