In gesprek met ... Elias Vlerick.
Warme dagen
Het is puffen deze dagen in de fabriek van Volvo Cars. Vanaf 25,7 °C krijgen we water en 10 minuten extra pauze. Vreemd genoeg is het volgens de thermometers in ons bedrijf ook met deze hitte zelden zo warm. Ze meten de temperatuur volgens zogenaamde WBGT-index (= Wet Bulb Globe Temperature), deze thermometer houdt ook rekening met de luchtvochtigheid.
We hebben de directie wel aan het verstand kunnen brengen dat hitte wel degelijk hitte is. Al is het volgens die WBGT-index bijlange geen 25,7 °C, toch worden er dagelijks flessen water uitgedeeld.
De hitte maakt het werk zwaar, maar het verlof komt dichterbij: een motiverend vooruitzicht.
Een dagje verlof nemen op korte termijn is dikwijls minder vanzelfsprekend. Het blijft een pijnpunt: wie zijn verlof niet ver op voorhand plant, komt op de zoveelste plaats in wacht te staan.
Voortrekkers in de Gentse Kanaalzone
Mede dankzij de arbeiderscontrole en de acties voor werkbaar werk van onze kameraden bij Volvo Trucks zijn ook op ons bedrijf bijkomende verlofmogelijkheden gecreëerd. Op een andere manier dan vandaag begon de temperatuur in onze fabriek toen ook te stijgen.
Eerder zagen we hoe de acties bij SAS Automotive, een van de toeleveranciers van Volvo Cars wiens contract beëindigd werd, de andere toeleveranciers hebben gesteund in hun strijd. Het toont hoe belangrijk voortrekkers zijn. Bedankt kameraden bij Volvo Trucks en SAS Automotive!
Wij hebben ons verlof om naar uit te kijken, niet voor iedereen is er een motiverend vooruitzicht: driehonderd interim-collega’s moeten ons bedrijf verlaten in september door de tijdelijke productiedaling in afwachting van de opstart van het nieuwe model, de XC40. Er is hun nooit beloofd dat ze konden blijven, toch is het altijd spijtig als gemotiveerde collega’s moeten vertrekken.
Bij Volvo Cars Gent worden er investeringen gedaan om nieuwe modellen te bouwen. Al bij al een positief verhaal dus bij Volvo Cars. Er zijn ook bedrijven zoals Bombardier in Brugge waar de situatie heel anders is. Daar moeten 200 mensen vertrekken. Mede-blogger en delegee bij Bombardier Kristof Van De Maele heeft al beschreven hoe er veel onzekerheid is over de toekomst van het bedrijf.
Bombardier en CETA
In mijn vorige blog schreef ik over het CETA-handelsverdrag met Canada en de desastreuze gevolgen voor burgers en werknemers.
Het verdrag is nu voorlopig goedgekeurd door het Europees parlement, maar nog niet definitief door de parlementen van de Europese lidstaten. Wat er gebeurt bij Bombardier is een goed voorbeeld van wat ons te wachten staat als dit verdrag definitief zou worden goedgekeurd.
De herstructurering bij Bombardier kost wereldwijd duizenden mensen hun baan. Bij diegenen die aansturen op de herstructurering zit ‘La Caisse de dépot et placement du Québec’: een bank die geld van de Canadese overheid moest beheren.
Deze bank heeft vóór de financiële crisis van 2008 in het wilde weg gespeculeerd. Daardoor heeft het tijdens de crisis veel geld verloren.
Wat het nog over heeft aan geld, investeert het nu onder andere in Bombardier... om via een herstructurering en pure winstmaximalisatie zijn beursverliezen te compenseren. Op de rug van arbeiders wereldwijd.
Ook in Canada zijn werknemers en burgers kwaad over wat er met overheidsgeld gebeurt.
Verdragen zoals CETA maken het nog moeilijker voor onze overheden om maatregelen te nemen tegen dit soort pure winstmaximalisatie en de desastreuze gevolgen ervan voor burgers en werknemers.
Het tijdperk waarin we nood hebben aan voortrekkers om te vechten voor behoud van werk is nog lang niet voorbij. Laten we vooral proberen van elkaar te leren.
Elias Vlerick
Militant Volvo Cars
Andere blogs van Elias: