In gesprek met... David Scheveneels.
De Dag van de Arbeid ligt al even achter ons. Elk jaar op 1 mei vieren we de waarde van de arbeid die onze welvaart tot stand brengt en ook morgen nog zal brengen. Maar ook de verwezenlijkingen uit het verleden passeren de revue. Je hoort op de vloer wel al eens zeggen dat de vakbonden niet zo sterk meer staan zoals vroeger. Een nuanceverschil dat we nu echter wel moeten maken is in welke conjunctuur we leven. Constante aanvallen op werknemer en vakbonden zijn schering en inslag, vanuit de politiek, vanuit het bedrijfsleven. Profiteurs, dat zijn we.
Diezelfde profiteurs kwamen overal in het land, in de wereld, op straat omdat ze trots zijn op de meerwaarde die ze voor onze maatschappij betekenen. Veelal met een pintje in de hand, onder kameraden, profiteurs. Zuipen, dat kunnen ze wel die mannen, maar werken? How maar..
Inderdaad, in Antwerpen legde de metaal traditioneel een bierfiets in, voortgedreven door noeste mankracht doorheen de koekenstad. Allemaal samen vooruit! “Schande!”, roepen bedrijfsleiders, managers en politici eenzaam in hun veel te grote fiscaal aftrekbare Duitse luxe leasingwagens komende van een VBO of VOKA lunchevent, ingeleid door veel te veel aperitiefjes en geflankeerd door kreeft en dure Franse rode wijn. Het is inderdaad maar wat je sociaal aanvaardbaar vindt...
Perceptie, daar gaat het om.
Vandaag leeft die perceptie van profiteurs die gebruik maken van een werkloosheidsuitkering, omdat hun bedrijf sloot omwille van winstmaximalisatie, omdat ze ziek zijn van een te hoge werkdruk of burn-out (check onze tool op deze site maar eens), omdat ze na decennia hard werken moeten overleven met een veel te klein pensioen. Thuis moeten blijven omdat kinderopvang onbetaalbaar is geworden, thuis moeten blijven omdat een familielid zwaar ziek en hulpbehoevend is. Profiteren van 8 uur rust, 8 uur slaap en maar 8 uur werken per dag. En als ze langer werken, krijgen ze nog overuren aan 150 % betaald ook nog! En hun lonen geïndexeerd! Een groepsverzekering, extralegaal pensioen, een fietsvergoeding, opleidingen, en nog 20 dagen wettelijk verlof per jaar met daarbovenop arbeidsduurverkortingsdagen en anciënniteitsverlof!
Mijn God! Wat hebben die profiteurs van de vakbond steeds voor hun mede-profiteurs gezorgd...
En ja, op 1 mei hoort er een pintje bij. Noem het gerust een lunchmeeting van de werkende klasse. Het is onze taak om de opgesomde verworvenheden te vrijwaren. Want laat ons eerlijk zijn: voor de huidige en toekomstige generaties zijn deze verworvenheden vanzelfsprekend. En dat, beste ‘deze-blog-lezende profiteur’, dat is het zeker niet.
Willen we beginnen om het komende jaar er een van de arbeid te maken? Een jaar waarin we iedereen laten meetellen, ook diegenen die het wat moeilijker hebben in onze samenleving? Met degelijk sociaal overleg, met maatschappelijk verantwoorde ondernemers en met echte staatsmannen of -vrouwen. Neen, geen politici...want die werken van verkiezing tot verkiezing. Een staatsman werkt aan onze toekomst, waarin iedereen zijn plaats vindt en meetelt.
Laten we beginnen met een jaartje en zien hoe dat loopt...
David Scheveneels
Hoofdafgevaardigde Van Hool
Andere blogs van David: