In gesprek met ... Rudy Hamelinck.

Werken, iedereen wordt er vroeg of laat mee geconfronteerd. Op Honda tellen we ongeveer 280 arbeiders en op piekmomenten ruim 350. Zij aan zij vervullen zij dagelijks hun opdrachten. Voor een bezoeker lijkt iedereen gelijk, gekleed in witte outfit, gelijke voorwaarden, gelijke rechten, gelijke voordelen.

Niets is minder waar.

Mijn collega naast me, de Sven, is vorige maand begonnen als een van de vele tijdelijke medewerkers. Ingeschakeld via een interimkantoor om de piekmomenten op te vangen. Beiden doen we hetzelfde werk en tussen ons zie je geen onderscheid. De praktijk leert ons andere dingen. Het verschil is enorm.

Op Honda is alles perfect voor mij geregeld. Verlofplanning, ziekte, verloning, verzekeringen, enz, enz, ... Op geen enkel vlak blijf je in de kou staan. Voor eender wat kun je terugvallen op een sterke organisatie. 

De Sven en alle andere uitzendkrachten daarentegen, hoe zit het daarmee? Waar kan hij terecht? Wat is er voor hem geregeld? Heeft hij dezelfde zekerheden? Gaat hij ook een rustig leven tegemoet?

Uit ervaringen blijkt dat voor hem een totale andere wereld geldt. Telkens weer een andere werkgever, telkens weer andere loonvoorwaarden, telkens weer andere verlofregelingen, telkens weer die aanpassingen. Maar één ding blijft wel gelijk, die onzekerheid. De onzekerheid om een toekomst uit te bouwen.

Uitzendkrachten op Honda :
- Kunnen geen verlof nemen tijdens de maanden juli en augustus;
- Worden na 3 ziekteperiodes gewoon afgedankt;
- Mogen gedurende de periode april/september op vrijdag geen snipperdag nemen;
- Kunnen niet genieten van de extralegale voordelen...

Als afgevaardigden op Honda doen we er dan ook alles aan om die onzekerheid bij die mensen te kunnen wegnemen. Dag na dag voeren wij vastberaden onderhandelingen om Honda-contracten af te dwingen voor onze uitzendkrachten. Uiteindelijk hebben we door de blijvende strijd, dit jaar 10 uitzendkrachten kunnen gelukkig maken met een Honda-contract.

Rudy Hamelinck
Delegee Honda