In gesprek met... Kenneth Blomme.
Enkel jaren na de herstructurering leek de rust teruggekeerd naar Bekaert Aalter. We hebben wilde waters doorzwommen. De directie heeft in het verleden evenveel beloftes gemaakt als verbroken. Iedere keer dat men met een succesverhaal afkwam, werden we kort daarachter terug met de voeten op de grond gezet. Eind 2015 was het opnieuw zover. De directie kondigt aan dat Bekaert Aalter zal fusioneren met een andere kabelproducent Bridon. Bekaert zal wel nog 2/3 van de aandelen bezitten. Op het moment van de aankondiging kon je het van de mensen hun gezicht lezen: “Wat hangt er ons nu boven het hoofd?” Ons advies noch dat van de Europese ondernemingsraad werd gevraagd. Het is een lot dat we moeten ondergaan.
Volgens de directie is dit een unieke kans. Bridon is een nog grotere naam dan Bekaert en de fusie zal deuren openen in de markt. Bekaert Aalter zal een belangrijke rol gaan spelen in de fijne staalkabelmarkt.
De aankondiging op ondernemingsraad dateert al van december 2015. Daarna volgden infosessies voor het personeel. Om deel uit te maken van deze fusiegroep is er ook een afsplitsing nodig van de Bekaert NV. Bekaert Aalter zal dus een aparte vennootschap van 130 medewerkers worden. De banden die we hebben met de vakbonden uit de andere vestigingen, Zwevegem en Ingelmunster, zullen verzwakken, maar de solidariteit moet blijven. Tot op vandaag werkte iedere vestiging autonoom, maar werden sommige cao’s ook gezamenlijk afgesloten. De directie zegt dat er voor de werknemers niets zal veranderen. Alle verworvenheden zullen namelijk met cao 32 bis worden meegenomen naar de nieuwe organisatie. Wij als ABVV-metaal waren tijdens de infosessies aanwezig om de vragen van de werknemers te noteren. En die waren er. Wat met de hospitalisatieverzekering? Wat met het pensioenfonds?,… Al deze vragen werden door ons gebundeld en op de volgende ondernemingsraden gesteld. Dan bleek dat alles toch niet zo evident was. Niet alles is gedekt onder cao 32 bis. Het was bijvoorbeeld geen automatisme dat we in het pensioenfonds van de Bekaert NV blijven. Ondertussen is hierover gelukkig een akkoord gesloten. Ook de verzekeringsmaatschappij wou ons geen hospitalisatieverzekering meer aanbieden, want de groep was te klein geworden. Dus moesten we ook hier op zoek naar een alternatief en met het nodige overleg vonden we dat ook. Zo zie je maar dat er hier en daar wel addertjes onder het gras zitten.
Vandaag is de fusie bijna rond en zijn bijna alle vragen beantwoord, maar er is nog één openstaande vraag: Wat als dit opnieuw geen succes wordt? Zullen wij in de toekomst nog de slagkracht hebben om een sociaal plan af te sluiten zoals we dit in het verleden hebben gedaan? Wat als de directie bewust de groep opsplitst om goedkoper te ontslaan? Wat als onze vennootschap niet langer in handen van Bekaert blijft? Is dit ondenkbaar? Iedereen die ooit voor Bekaert werkte weet dat je altijd alles met een korreltje zout moet nemen. Werkzekerheid kunnen ze niet geven en dan nog. Wat stelt werkzekerheid nog voor de dag van vandaag. Als men wil afdanken dan doet men dat.
Het ABVV-metaal vraagt om een raamakkoord te sluiten met de directie. Een soort verzekering onder de vorm van een sociaal plan voor mocht er toch ergens een wiel afdraaien. Voorlopig is de directie niet bereid om een sociaal plan te onderhandelen, maar wij blijven hiervoor ijveren. Wij willen uit de fusie komen als winnaars en niet als verliezers. We hopen uiteraard dat we nog een lange toekomst hebben en we nooit nog een sociaal plan nodig hebben. Dat we argwanig zijn heeft de directie enkel aan zichzelf te danken. Ze hebben hun verleden tegen.
Wat wel met zekerheid kan gezegd worden is dat men in de toekomst nog een sterke vakbond zal nodig hebben. We zullen alert moeten zijn.
Kenneth Blomme
Hoofdafgevaardigde Bekaert-Aalter
Lees meer van Kenneth: