In gesprek met Roel Bosmans.

Vandaag, vrijdagmiddag 28/04, zit ik in de bus met de militanten en secretaris en lezen we de krantenkoppen: "Staking voor onbepaalde duur bij ZF Windpower!"

Spontaan stellen we ons de vraag: hoe hebben we het zo ver kunnen laten komen, wat hadden we anders kunnen doen, op welke manier hadden we wel in onderling overleg tot een akkoord kunnen komen? Al gauw trekt iedereen dezelfde conclusie: om tot een akkoord te kunnen komen moet je met 2 zijn. Om een overleg te kunnen hebben, moet de directie niet alleen willen praten, maar ook willen luisteren naar de andere partij aan tafel.

De problemen zijn begonnen na een interne reorganisatie en stoelendans binnen het leidinggevend kader, nu ongeveer een anderhalf jaar geleden. Sinds de huidige plantmanager en de huidige HR-manager de plak zwaaien, is het overleg stelselmatig afgebouwd onder de noemer 'efficiënt vergaderen wanneer het nodig is'. Hoe minder overleg er is, hoe beter voor het bedrijf, dat is het motto.

Zo wordt er bijvoorbeeld systematisch maximaal 1,5 uur voorzien voor de SD, een OR of een comité waardoor er tal van punten telkens opnieuw uitgesteld worden. Blijkbaar nemen zij een voorbeeld aan de huidige regering die wel zegt dat overleg belangrijk is, maar zelf op geen enkele manier overlegt met de werknemersvertegenwoordigers.

Alles staat in het teken van de cijfers en al de rest wordt niet als prioritair beschouwd. Productie, productie en nog eens productie is hun enige prioriteit. Het sociaal overleg = 0,0. 2016 wordt een 'Grand Cru'-jaar! Dat is ook zo, maar ten koste van wat? De carrosserie is mooi, maar de motor sputtert.

Men probeert via allerlei waanzinnige besparingsinitiatieven de cijfers op te krikken. Zo stelde de directie in de zomer van 2015 voor om de mensen de mogelijkheid te geven om hun ADV-dagen te verkopen in plaats van ze op te nemen. Opgelet, je kreeg dan wel maar 95 % van het normale loon dat je die dag zou krijgen als je gewoon thuis blijft. En zo gaat men maar verder. 

De typische 'wij zijn baas en wij bepalen wat er gebeurt “like it OR not'-stijl heeft ervoor gezorgd dat we vandaag al voor de tweede dag op rij buiten staan. 

Na verschillende informatiesessies (onderhandelingen kan ik het niet noemen, want zij delen mee en wij moeten maar akkoord zijn), na het blokkeren van overuren voor meer dan 4 maanden, na een referendum waarin 3 op 4 arbeiders ons een mandaat geeft om actie te voeren indien nodig, na een verzoeningsbesluit dat zij dan doodleuk naast zich neerleggen, zijn we uiteindelijk gestrand op volgende 4 punten:
- het niet omzetten van de contracten van bepaalde duur naar een vast contract met een daling van het vaste arbeidersbestand tot gevolg
- een ontoereikende cao 90 voor 2016 waarvan de criteria veel hoger liggen dan in 2015
- het weigeren van een bestaande cao SWT toe te passen (ofwel cao 17, ofwel geen SWT!)
- geen akkoord over cao economische werkloosheid voor 2016-2017

Hierop hebben we een stakingsaanzegging ingediend en personeelsvergaderingen gehouden. Via een verzoening bij hoogdringendheid hopen we alsnog tot een compromis te komen, omdat een overleg altijd beter is dan een staking. En wat blijkt? De directie weigert naar een overleg te komen, omdat volgens hen de voorstellen zeer redelijk zijn:
- men kan op SWT maar wel met het minimum; 
- men krijgt een cao 90 maar wel een waar je meer voor moet doen dan verleden jaar (en dat in een 'grand cru'-jaar);
- er is geen economische werkloosheid dus een cao is niet nodig;
- contracten zullen we ooit wel eens invullen maar dat is nu geen prioriteit.

Als klap op de vuurpijl stuurt de directie dan ook al 2 dagen na elkaar een gerechtsdeurwaarder naar het piket. Men kiest duidelijk de weg van het conflict en niet die van het overleg! 

Wat betekent dit voor ons naar de sociale verkiezingen toe? Daar zijn we eerlijk gezegd niet mee bezig momenteel. Vandaag zijn we vooral bezig met hand in hand te vechten tegen een directie die stelselmatig bestaande afspraken en cao's wil afbouwen! Men verwijt ons dat tegenwoordig alles een verworven recht is. Welnu werkgever, verworven rechten bestaan niet als je ons niets wil afpakken!

Roel Bosmans
Hoofddelegee ZF Wind Power