In gesprek met ... Jean Van De Maele.
Nog één zware, maar mooie taak te gaan. Neen, niet 12 mei, want 12 mei zal de bekroning zijn van onze dagelijkse inzet als delegatie van ABVV-Metaal bij WWL Zeebrugge. Mijn laatste sociale verkiezing wel, want de 65 staat voor de deur. Ook hier en voor mij zullen de laatste loodjes het zwaarst zijn.
Zoals gekend startte ik in 2010 de vakbondswerking op bij WWL Zeebrugge. Vele zullen begrijpen hoe moeilijk het was om als pionier een vakbondswerking in een bedrijf op te starten. Dat de werkgever niet enthousiast was en de truken van de foor toepaste om met dit nieuw gegeven ‘samen’ te werken, hoeft geen commentaar.
Gelukkig voor mij, werd ik volledig omarmd en ondersteund door ABVV-Metaal, meer bepaald door de vorming van ABVV-Metaal, door mijn secretarissen en zoveel andere delegees.
Vol enthousiasme leefden we samen met enkele collega’s naar de verkiezingen van 2012 toe. Gewonnen, maar allen onervaren. De groep was geen team. Na een korte tijd stond ik alleen. Tot overmaat van ramp is mijn groene collega een typevoorbeeld eerste klas van wat velen van onze groene collega’s zijn, je vult het woord maar zelf in.
Alleen, maar strijdvaardig, het hoofd bieden aan allerhande moeilijkheden en tegenwerkingen, maar nooit opgeven. Af en toe een weekje Bremberg, die gaven mij de vitaminen die nodig waren.
Nu wij aan de vooravond van de sociale verkiezingen 2016 staan, kan ik jullie met trots melden dat de toekomst verzekerd is. Negen collega’s hebben zich gemeld om mijn syndicale inzet verder te zetten. Negen nieuwe kandidaten, als je weet dat er maar 108 vaste arbeiders bij WWL zijn. Het gaat bovendien over een omgeving en een tijdsgeest die allesbehalve vakbondsgezind zijn. Het gaat ook over een tijd waar men steeds hoort dat het moeilijk is om nieuwe kandidaten te vinden, dat jongeren zich niet willen engageren. Negen kandidaten tussen 27 en 56 jaar, twee vrouwen, twee niet-Belgen. Stuk voor stuk zijn het collega’s die beseffen dat als er niemand opstaat al mijn syndicaal werk verloren zal gaan. Het zijn kandidaten die geloven dat syndicaal werk waardevol en nodig is.
Deze collega’s werden geconfronteerd met de noodzaak van een syndicale werking in het bedrijf. Dit maakte hen bewust waardoor zij inzicht kregen in de achtergrond van de werking. Door dit begrip stonden zij open om te geloven in gemeenschappelijke doelstellingen. Dit geloof bracht hen ertoe een commitment aan te gaan door zich kandidaat te stellen.
Negen blues, vol rood. Van één naar een groep van tien. Wie had dit durven dromen? Dit op zichzelf is voor mij een overwinning. Dit op zichzelf doet mij verklaren dat ik nu reeds de sociale verkiezing van 2016 heb gewonnen. Mijn laatste sociale verkiezing. Maar neen, mijn werk is nog niet af. Geleerd van 2012, dat het niet volstaat om een groep kandidaten te hebben, het moet één team zijn.
Hier komt mijn taak, van één groep, één team vormen. Hen begeleiden en coachen tot één team dat samenwerkt, samen beslist, samen acties doet, samen groeit, samen communiceert, samen sterk is. Als één team zoals kampioenen dat doen.
Allen zijn ze zich ervan bewust wat de ABVV-Metaal-vorming voor mij betekend heeft. Vol ongeduld willen zij het Bremberg-effect ervaren.
Ik ben blij dat ik hen tot voorbeeld mag dienen. Fierheid zal ik terecht voelen als ik de fakkel doorgeef, want ik weet: met dit team zal ABVV-Metaal blijven winnen.
Jean Van De Maele
Delegee WWL
Andere blogs van Jean: