In gesprek met ... Abdel El-Bazioui.

Toen begin 2015 bekend raakte dat Volvo Gent eind 2017 de nieuwe terreinwagen XC40 mocht bouwen leek de werkzekerheid voor de Volvo medewerkers en toeleveranciers alweer verlengd. Als 20 jaar lange trouwe leverancier van de dashboards sta je er niet bij stil dat je mogelijks niet mee mag in dit verhaal.

De onzekerheid begon echter te groeien toen onze directie eind oktober 2015 nog steeds geen RFQ (request for quotation) kreeg van Volvo.

In het verleden kreeg ons bedrijf steeds tijdig een RFQ toegestuurd om te onderhandelen over het nieuw model te starten.

Uiteindelijk nam onze directie zelf het initiatief om de deur open te duwen met een ‘offer they can’t refuse’. Ze kwamen met een voorstel om 5 euro korting per dashboard te geven aan Volvo. Dit komt overeen met een jaarlijkse korting van 1,25 miljoen euro die al reeds op de huidige modellen van toepassing zou zijn.

Als vakbond waren wij hier absoluut tegen, omdat we wisten dat uiteindelijk de werknemers die wij vertegenwoordigen deze korting zouden moeten uitzweten. Onze directie beloofde ons dat ze gingen investeren in automatisatie, zodat de extra werkdruk niet gedragen zou worden door de werknemers, en dat deze korting onze enige hoop was om onze tewerkstelling te verzekeren.

Het antwoord van Volvo afwachtend nam de onzekerheid alleen maar toe, maar stiekem blijf je natuurlijk hopen, aangezien ook de andere leveranciers nog geen nieuws hadden over het nieuw contract.

Plots kregen wij op 10 maart het bericht dat Faurecia, de leverancier van de deurpanelen en tunnelconsole, niet meer zal produceren vanuit Gent, maar dat de fabricage en assemblage zal verhuizen naar Polen, een land waar de loonkost vele malen lager ligt. Vijf dagen later kwam het bericht dat Tower Automotive, de leverancier van koetswerkonderdelen, ook naast het nieuwe contract grijpt. Wat ons op dat moment het meest verbaasde, was dat Volvo besliste om de koetswerkonderdelen over te laten komen vanuit Zweden. Een land waar de loonkost hoger ligt dan bij ons. Met nog eens transportkosten erbij zou dit natuurlijk vele malen duurder uitkomen dan ze gewoon te laten maken dicht bij de deur. De directie van Tower was zelfs bereid om een korting toe te kennen van 40 %. Toch weigerde Volvo om terug te komen op hun beslissing.

Het duurde dan niet lang meer dat ook het lot van Tenneco, toelevering van de uitlaten, Benteler, toelevering van voor- en achterassen, en van ons als Sas-Automotive, toelevering van de dashboards, duidelijk werd.

Dit is een hele zware beslissing van Volvo die voor onzekerheid zorgt voor bijna 1000 werknemers die jaren lang trouw meegewerkt hebben aan het succesverhaal van Volvo. Persoonlijk vind ik dit een laffe beslissing, want niet de top van Volvo, maar wij als vertegenwoordiging van de werknemers moeten nu deze laffe beslissing met emotionele gevolgen gaan opvangen. Dat is nu mijn taak, terwijl ikzelf helemaal aangeslagen ben door het nieuws. Plots word ik als delegee geconfronteerd met allerlei vragen. Elk individu heeft zijn eigen reden om zich zorgen te maken. Vragen zoals ‘Ik ben 50+, waar moet ik nu nog naartoe?’, ‘Wie gaat mij nog aannemen?’, ... Jongere mensen die net een huis gekocht hebben vragen zich af hoe ze nu hun huis verder moeten afbetalen. Er zijn koppels die beiden bij ons tewerkgesteld zijn. Anderen zijn dan weer enige kostwinnaars...

Als delegee probeer ik mij sterk te houden om de mensen zo goed als mogelijk te ondersteunen. Sinds het verschrikkelijke nieuws probeer ik zoveel mogelijk aanwezig te zijn op de werkvloer. Dagen van dubbele shifts zijn een realiteit geworden.

Maar wanneer ik thuis kom, heb ik zelf moeite om mij emotioneel in te houden, waarbij ik af en toe zelf een traan gelaten heb. Want op het moment dat ik alleen ben, begin ik zelf te beseffen wat ik allemaal zal verliezen, ik verlies niet alleen mijn inkomen, maar ik verlies ook vele kameraden binnen de vakbondskringen. Want ik heb ook veel contacten buiten Sas-Automotive. Ook zal ik niet meer kunnen functioneren als groepsbegeleider voor de vorming van het ABVV-Metaal, en waarschijnlijk zal dit ook een van mijn laatste blogs zijn. Je beseft dat je iets wat je als hobby beschouwt op termijn zal moeten opgeven.

Emotioneel is dit een zware klap voor ons allen, na jaren geleverde flexibiliteit staan we plots in de kou. Het moest altijd maar sneller, goedkoper, en kwalitatiever van onze veeleisende klant Volvo.

Met z’n allen gaan wij samen een uitdoofscenario ondergaan waarbij alle 3 modellen zullen uitlopen. Midden 2017 de XC60, midden 2018 de S60 met uiteindelijk de uitloop van de V40 midden 2019.

De komende weken, maanden en jaren zal het een grote uitdaging zijn om de mensen te helpen en te begeleiden naar een nieuwe toekomst.

Aangezien de contracten gelinkt zijn aan de levenscyclus van de verschillende modellen weten wij op dit moment niet exact wanneer de eerste herstructureringen zullen beginnen, en wanneer de fabriek exact zal sluiten. Met z’n allen zijn we in een donkere tunnel beland, enkel de tijd zal uitwijzen waar en wanneer deze tunnel zal eindigen.

Daarom vind ik het nu belangrijk dat wij de touwtjes in handen nemen. Het verdict is gevallen en veel hebben we niet meer te verliezen.

Over mensen wordt niet gemarchandeerd! Wanneer werknemers na jaren trouwe dienst als een vuilzak aan de deur gezet worden - jarenlang hebben wij als arbeiders alles aanvaard voor de winsten van de aandeelhouders en het succes van Volvo-, dan kan ik alleen maar zeggen dat de strijd hard zal zijn. Ons bloed kookt, en buiten de droefenis voelen wij alleen maar woede.

Als vakbondsafgevaardigde zal ik mijn plicht opnemen door met hart en ziel op te komen voor alle werknemers.

Gewapend met principes en uitgediscussieerd onder de militanten zal ik plaats nemen aan de onderhandelingstafel om het onderste uit de kan te halen. De werknemers van Sas eisen een ernstig sociaal plan, geen aalmoes. Laat dat duidelijk zijn!

Abdelhalid El-Bazioui
Afgevaardigde Sas-Automotive

 

 

Andere blogs van Abdel:

Om het verschil te maken, daarvoor doe ik het

Afwezigheden terugdringen via cao 90?

Waarom zeker multiculturele bedrijven winnen bij een duurzaam diversiteitsbeleid

Sterke bagage aan kennis voor élke werknemersvertegenwoordiger is een must