In gesprek met ... Jeanine Labie.

Een delegee heeft ook een privéleven met leuke en zware momenten. Momenteel overheersen de zware momenten. Toen ik in december 2012 te horen kreeg dat mijn kleinkind leukemie had, stortte mijn wereld in. Dat duurde een paar dagen en dan kwam mijn vechtlust, waar ik om bekend sta, terug naar boven. In januari 2015 kreeg onze jongen dan goed nieuws te horen: geen chemo meer, hij was in remissie.

Maar dan de tweede mokerslag in augustus 2015. De leukemie was terug. Mijn beroemde vechtlust viel weer als een kaartenhuisje ineen. Maar een mens moet verder, gaan werken en de mensen rekenen op hun delegee. Door voor anderen te zorgen, kwamen mijn problemen (tijdelijk) op de tweede plaats.

Toch heeft een mens steun en vriendschap nodig. Je moet ook over je angsten kunnen praten. En geloof me, die zijn er wel degelijk. Maar je wil de mensen die er zelf zo onder lijden en er ook dichtbij staan ook niet nog eens met jouw angsten belasten. Op het werk heb ik goede collega's en een goede band met de militanten. Daar kan ik praten en eens een traan laten. Ze steunen mij enorm in alles wat moet gebeuren op het werk.

Door jarenlang al vorming te volgen zijn er goede vriendschapsbanden ontstaan. Ik kijk er telkenmale naar uit om mijn ‘familie’ terug te zien. We lachen samen en het is nog gebeurd dat we samen huilden. Mijn vakbondsfamilie houdt mij mee overeind en daarom alleen al zal ik mij volledig inzetten voor de sociale verkiezingen.

Het flesje water dat we gekregen hebben op de startdag sociale verkiezingen in Bremberg heb ik aan mijn kleinkind gegeven. Dat flesje moet ik nu altijd bijvullen, omdat hij gelooft dat onze slogan hem sterker maakt.

Dus je ziet: zowel op syndicaal als persoonlijk vlak telt voor ons ‘MET STERKE KRACHTEN. VOORUIT.'

Dank je allemaal voor jullie steun.

Jeanine Labie
Hoofddelegee Packo Inox Branch Diksmuide

Andere blogs van Jeanine:

Als vrouw in een mannenbolwerk
Waarom 1 mei vieren