In gesprek met ... Kristof Van De Maele.

Bombardier Transportation Brugge is een bedrijf dat zich in de media graag profileert als een bedrijf van wereldklasse. Bij ons op de werkvloer wordt veiligheid dan ook hoog in het vaandel gedragen en momenteel zitten we op meer dan 400 dagen zonder arbeidsongeval met werkverlet. Dat etaleren we graag: aan de ingang van het bedrijf staat zelfs een groot bord waar men iedere dag kan zien hoeveel dagen we aan het werk zijn zonder ongeval met werkverlet.

Toch kan ik mij van de indruk niet ontdoen dat er zoveel mogelijk gedaan en/of gemanipuleerd wordt, zodat er toch maar geen nul zou verschijnen op dit bord.

Onlangs kreeg er een werknemer uit de lasafdeling iets in z’n oog, wat op dat moment niets ernstig was. Het was maar de dag erop dat de problemen zich voordeden. Hij ging te rade bij onze medische dienst die hem onmiddellijk doorstuurde naar het ziekenhuis waar men een stukje in z’n oog constateerde. Dit werd perfect verwijderd en hij kreeg 2 dagen rust in een stofvrije omgeving voorgeschreven. Eenmaal terug op het werk moest hij zich aanmelden bij de medische dienst waar hij tegelijkertijd zijn doktersbriefje overhandigde. Hier werd hij doorgestuurd naar zijn werkplaatsoverste (WPO) die er op zijn beurt de veiligheidschef bij haalde. De WPO begon met de 2 dagen werkverlet in twijfel te trekken, het was zogezegd nog een ‘jonge dokter’. En dan: “Is het wel nodig dat je 2 dagen rust, wij kunnen je ook 2 dagen administratief werk aanbieden?” De veiligheidschef had natuurlijk ook nog een voorstel, en dat klonk als volgt: “Terwijl je administratief werk verricht, kun je tegelijk een opstel schrijven over hoe men met PBM’s moet omgaan, ook hoe het komt dat je hier nu zit en wat je zal doen om dit te voorkomen, als je deze taak volbracht hebt, kun je dit tevens eens voorlezen aan je collega’s zodat iedereen er zich bewust van is dat het snel verkeerd kan gaan als je niet goed oplet.”

De persoon in kwestie heeft toen maar zijn verlof ingezet en is naar huis gegaan, wij als vakbond waren toen nog niet op de hoogte gesteld.

Met dit voorval wil ik alleen maar aantonen onder welke vorm van motivatie een beleid gevoerd kan worden. Waar is de tijd dat het menselijk en sociaal aspect primeerden? Nu staat alles klaarblijkelijk in functie van de winst, cijfers, grafieken, snelheid, efficiëntie, kwaliteit, loonkost, enz.

Een bedrijf van wereldklasse heeft natuurlijk in de eerste plaats respect voor zijn werknemers. Reden temeer om als vakbond kort op de bal te spelen.

Tot dusver een anekdote uit “het leven zoals het is in Bombardier”...

Kristof Van De Maele
Delegee Bombardier Transportation Brugge