In gesprek met ... Erik Maes.
Een syndicalist moet soms ook verder durven kijken dan de eigen werkvloer, verder dan de eigen organisatie, verder zelfs dan het hele arbeidsgebeuren! Een syndicalist moet mijns inziens ook durven kijken naar en nadenken over de toekomst van onze maatschappij.
Soms heb ik het gevoel dat men niet alleen langs de rechterzijde maar ook langs onze eigen linkerzijde te vaak in een achteruitkijkspiegel kijkt. Te vaak grijpen ook wij ter linkerzijde terug naar het verleden. Toegegeven, wat onze (groot)ouders en wijzelf in de voorbije honderd jaar gerealiseerd hebben, is niet niets. Het heeft heel wat mensen in alle opzichten een beter bestaan gegeven. En ja, tot op de dag van vandaag onderschrijf ik als syndicalist en als mens het linkse gedachtengoed, maar het verleden is het verleden. Het heeft geen zin om steeds weer terug te grijpen naar oude recepten die de dag van vandaag waarschijnlijk geen soelaas meer brengen binnen onze maatschappij.
Om onze maatschappij en onze planeet te vrijwaren voor de toekomstige generaties zullen we met z’n allen onze huidige kijk op onze samenleving moeten herzien. Onze maatschappij en planeet kunnen immers het moordende ritme en de roofbouw die op beiden wordt gepleegd niet lang meer aan. Steeds meer mensen kunnen of willen niet meer mee in deze dolgedraaide consumptiemaatschappij, werknemers worden steeds meer vervangen door machines, onze grondstoffen raken stilaan op en onze planeet wordt het gedrag van haar menselijke inwoners stilaan beu.
Een eeuwige economische groei, de steeds groter wordende ongelijkheid, de vercommercialisering van alles en nog wat,... is in vele opzichten niet wenselijk maar vooral niet langer meer haalbaar!
Als middenveldorganisatie maar ook als individuele syndicalisten moeten we onze rol spelen om een duurzaam sociaal alternatief op deze dolgedraaide maatschappij te bedenken, en hier het nodige draagvlak op onze bedrijven en binnen de maatschappij voor creëren. Zaken als onder andere arbeidsduurvermindering, strijd tegen armoede, uitsluiting en ongelijkheid, reconversie en groene economie, basisinkomen, gratis onderwijs en gezondheidszorg, huisvesting voor iedereen, migratie, diversiteit, werkbaar werk, solidariteit... zullen in dit alternatief zeker aan bod moeten komen. We kunnen niet langer langs de kant blijven staan en enkele politici ons hun zienswijze, meestal een samenraapsel van verschillende slechte compromissen, laten opdringen.
Misschien mag mijn schrijfsel voor sommigen wat utopisch klinken, maar dat dachten mensen 100 jaar gelden ook, had je hun verteld over één maand betaalde vakantie, weekendrust, sociale zekerheid, stemrecht en het einde van de kinderarbeid. Ik pretendeer zeker niet de oplossing of een pasklaar alternatief te hebben voor het huidige systeem. Met mijn boodschap wil ik gewoon duidelijk maken dat het hoog tijd wordt dat er een deftig alternatief komt en dat we daar als syndicalisten en middenveldorganisaties zeker een rol in moeten spelen.
In onze internationale wordt het al sinds 1871 bezongen “Sterft gij oude vormen en gedachten”, het wordt hoog tijd dat we deze leuze opnieuw in de praktijk brengen. Het is vijf voor twaalf voor onze huidige maatschappij! We kunnen de veranderingen overlaten aan hen die beweren de kracht van verandering te bezitten en ons daarmee enkele decennia terug willen sturen in de tijd. Of we denken zelf na over die veranderingen waarbij elkeen een waardig bestaan zou worden gegarandeerd ongeacht afkomst, ras, religie of wat dan ook!
Ik kies alvast voor de tweede optie, op die manier kunnen we samen bouwen aan een betere toekomst voor onze kinderen, kleinkinderen, onszelf en onze nakomelingen.
Samen sterk!
Erik Maes
Hoofddelegee Alural
Andere blogs van Erik: