In gesprek met ... Marc Polfliet.

Toen ik in 2012 op de lijst van de vakbond terechtkwam, wist ik niet eens wat een vakbond was. Thuis werd er nooit over gepraat en als je geen problemen kent op het werk, word je er ook niet wijzer van. Ook was een deel van ons bedrijf ACE net overgenomen door Medrepair, waardoor er van de ABVV-afgevaardigden nog zo’n een 2 overbleven. De rest van onze collega’s die op een andere locatie stonden ingeschreven en niet mee werden overgenomen, zijn nog heel even bij ACE gebleven, waarna het op korte termijn helemaal failliet is gegaan. Onze hoofddelegee moest dus op zoek naar nieuwe krachten die zich wilden inzetten voor vakbondswerk.

Ikzelf werd erbij gehaald, samen met nog andere collega’s en het voelde meteen goed aan. We zijn dan ook direct gestart met het volgen van de zéér nuttige vormingen die het ABVV aanbiedt.

Toen bleek dat er op vakbondsvlak bijna helemaal opnieuw moest begonnen worden (doordat Medrepair niet gewoon was van door de vakbond gecontroleerd te worden), was dit geen makkelijke taak. Medrepair is een dochterfirma van rederij MSC en doet onder andere de herstellingen van de zeecontainers. De hoofddelegee van toen is nu baas van de personeelsdienst, dat zegt genoeg.

Daar zit je dan tegenover de directie als leek. Gelukkig hebben we als hoofddelegee Patrick Nielandt met zijn jaren ervaring die ons op eigen tempo probeert te laten groeien. Door de overwinning van de verkiezingen (4-1 OR en 4-1 CPBW) kregen we dus die kans. Blijkbaar had ik een goede indruk gemaakt bij mijn allereerste start waardoor ik plots na een korte tijd de kans kreeg om in de SA te zetelen. Doordat ik zeer leergierig ben en het gevoel had dat dit echt mijn ding was, heb ik dat uiteraard met beide handen aangenomen.

Daar bleef het niet bij. Door bepaalde omstandigheden kwam er plots een plaats vrij in het bestuur van ABVV-Metaal Antwerpen. En ja hoor, ook daar heb ik de kans gegrepen en de plaats aanvaard. Zo trots als een pauw om aan tafel te mogen zitten met de delegees van de andere grote bedrijven en te leren van de besten. In het begin zat ik er dan ook enkel maar te luisteren. De helft kon ik niet eens volgen waarover men het had. Maar met doorzetting en interesse is dat helemaal goed gekomen.

Nog was het niet gedaan. Enkele maanden later werd mij meegedeeld dat ik unaniem verkozen was als reserve van het hoofdbestuur. Ondertussen ben ik een eerste keer naar de Syndicale Raad geweest.

Om maar te zeggen hoe snel het allemaal kan gaan in het leven.

Eén ding is mij wel zeer duidelijk geworden. Als je het niet doet uit eigen overtuiging, en je geen olifantshuid hebt, hou je het nooit vol. Je krijgt als delegee héél wat over je heen. Maar elke keer als we een collega hebben kunnen helpen met iets, of een manier van werken hebben kunnen afdwingen waardoor men véél veiliger aan de slag kan, maakt dat het vakbondswerk weer dubbel zo mooi.

Met het oog op de volgende sociale verkiezingen zou ik dan ook iedereen aanraden even te informeren bij hun afgevaardigde wat de taak van afgevaardigde juist inhoudt. Eens er een team staat dat je kunt vertrouwen en dat altijd achter je staat, zul je extra gelukkig en gemotiveerd naar het werk vertrekken. Wetende dat je collega’s een stukje op je rekenen.

Dit is mijn (prille) ervaring tot nu toe als afgevaardige, maar er zullen nog zeer vele jaren bij komen als het van mij afhangt. Ik dank dan ook uitdrukkelijk mijn hoofd-afgevaardige Patrick Nielandt en het ABVV voor deze unieke kans(en).

Marc Polfliet
Delegee Medrepair Antwerpen