In gesprek met ... Jean Van De Maele.
Enkele weken terug, staande voor een groep arbeiders van ons bedrijf, Wallenius Wilhelmsen Logistics, moest ik denken aan de lang vervlogen middag, toen ik het kantoor van ABVV-Metaal te Brugge binnenstapte.
WWL was toen een bedrijf in volle expansie in het havengebied van Zee Brugge, waar een 150-tal arbeiders tewerkgesteld waren, uitzendkrachten inbegrepen. Het bedrijf was nog jong en syndicale werking en welzijn op het werk waren nog onbestaande.
Het verontrustte mij hevig, de manier waarop arbeiders, vooral uitzendkrachten behandeld werden. Samen met enkele collega's hebben we toen meermaals onze ongenoegens geuit. De noodzaak van een sterke vakbond was de drijvende kracht die mij deed besluiten om naar het kantoor van ABVV-Metaal te stappen.
Zeer aandachtig luisterde Chantal Vandenbussche naar mijn verhaal en verzoek om een syndicale delegatie bij WWL. Rustig en behulpzaam zoals Chantal steeds is, maakte zij een afspraak met Freddy Ramon, de toenmalige secretaris ABVV-Metaal Brugge-Oostende.
Wat ik toen nog niet besefte, was welk ongelooflijk geluk ik had om bij de juiste mensen hulp te zoeken. Want zonder de woorden, zonder zijn handen op mijn schouder, zonder de steun van Freddy zou ik niet geworden zijn wie ik nu ben.
Losgelaten te worden als vakbondsafgevaardigde in een wereld die geen vakbondswerk kende, was letterlijk pionierswerk. Met Freddy Ramon als voormalig vormingswerker had ik een godsgeschenk. Niet alleen begeleidde Freddy mij door al die wetten en cao's, hij kende de waarde en de kracht van de ABVV-Metaal-vormingen in Bremberg. Bremberg ergens ver weg en moeilijk bereikbaar, maar is dit niet zo met alles wat de moeite waard is? Daar vond ik niet alleen kennis, maar vooral een kameraadschap die zeldzaam is in de wereld van eigenbelang. Kameraadschap die je kracht geeft om onmogelijke dingen waar te maken. Kracht en kennis die ik nodig had om in mijn pionierswerk te volharden.
Ondanks mijn voornemen om met de directie samen te werken in een cultuur waarin we elkaar respecteren, wordt vakbondswerk niet zo geapprecieerd. Staande voor mijn collega's van ons bedrijf, tijdens een personeelsvergadering in ons bedrijf, moest ik denken aan mijn pionierswerk en de moeizame syndicale weg die ik reeds heb volbracht.
Werken voor betere arbeidsomstandigheden, betere arbeidsvoorwaarden, meer vast personeel, beter onthaal, opleiding en peterschap, toezicht op de belangen en rechten van mijn collega's, zoals het weigeren van een voorstel tot cao om de zaterdag en zondag te werken aan 100 % van het loon. Mijn toegevingen aan de noden van het bedrijf kennen hun grenzen.
Telkens als mijn collega's warme soep en chocomelk uit de automaat nuttigen, doet dit mijn denken aan het antwoord dat de directie me gaf toen ik hen vroeg om tijdens de winter ook soep en chocomelk te voorzien. Ik kreeg destijds een beleefde mail dat er 'warm water' ter beschikking is voor het personeel.
Dit antwoord typeert de bekommernis van de directie toen ik met het vakbondswerk begon. Intussen zijn we al vele gelijkaardige dossiers verder, PBM's, kledij, enz en nog steeds staan welzijn en veiligheid hoog op mijn agenda.
Nu het economisch niet zo goed meer gaat, wordt de werkdruk verhoogd, worden sancties en aangetekende brieven met een niet te volgen tempo uitgedeeld. Aan de grieven en ongenoegens van de arbeiders wordt omzeggens niets gedaan. Ook het onrechtvaardigheidsgevoel wordt ernstig aangetast, voor leidinggevenden een nieuwe auto, voor arbeiders is er geen geld.
En hier sta ik dan nu naar de grieven te luisteren om onze strategie te bepalen voor de komende onderhandelingen met de directie. Ondanks mijn gedachten aan het prille begin en aan het reeds afgelegde parcours, besef ik dat vakbondswerk nooit af is. Dat het engagement blijvend is.
Dankzij Freddy, de vorming in Bremberg, Henk, mijn huidige secretaris, de dames van het secretariaat in Brugge, mijn vele kameraden en vrienden, ABVV-Metaal ben ik nu een delegee die vurig opkom voor veiligere arbeidsomstandigheden, voor meer inspraak, voor meer gelijkheid voor de werknemers van WWL.
Het begon op een lang vervlogen middag, toen ik het kantoor van ABVV-Metaal te Brugge binnenstapte.
Jean Van De Maele
Delegee WWL