In gesprek met ... Jeanine Labie.

Ik ben Jeanine Labie, hoofddelegee bij Packo Inox Branch. Aangezien het vandaag Equal Pay Day is, leek het me het juiste moment om mijn syndicaal verhaal te vertellen. Mijn interesse in de vakbond is al gestart in mijn jeugdjaren. Mijn vader was delegee in Antwerpen en zijn verhalen en de discussies die hij voerde met zijn secretaris boeiden mij altijd. Toen ik in december 1989 begon te werken bij Packo was daar nog geen vakbond. Met de verkiezingen in 1991 kwam het ACV er op.

Omdat ik slecht tegen onrecht kan en kon en ik zag dat de toenmalige delegee dikwijls werd vernederd in het bijzijn van het personeel, heb ik beslist om ook op te komen. In 1995 werd ik nipt verkozen. Dat vond ik destijds al een prestatie, aangezien ik tussen alleen maar mannen werkte en dan nog in de Westhoek, een ACV-bastion.

Ik zat in het CPBW en ik werd ook delegee. Ik stond dan ook alleen op de lijst, want het meeste personeel was bang van de werkgever. In het voorjaar van 1996 ben ik begonnen vorming te volgen. Toen deze vorming afgerond was, is de fabriek gefusioneerd met Packo Inox Zedelgem en werden de verkiezingen OR samen georganiseerd. Zo kreeg ik er ook een reservemandaat OR erbij.

De mannen kregen almaar meer vertrouwen in dat vrouwmens, en ik kreeg er ook altijd maar leden bij. Vanuit Zedelgem waren de militanten in de beginne niet blij met die indringer, maar ze hadden mij nodig om stemmen te halen in Diksmuide. Door militantenvergaderingen van Zedelgem bij te wonen zijn de problemen daar ook stilletjes aan gladgestreken, ook dankzij de steun van de hoofddelegee.

Intussen zetel ik ook in de Gendercommissie van ABVV-Metaal en kom ik met hart en ziel op voor gelijke kansen m/v. Ik merk wel dat er nog altijd smalend over de Gendercommissie wordt gesproken. Dat betekent dat er nog werk is aan de winkel om de mannen van gedacht te doen veranderen, wat dan ook alleen maar mijn engagement versterkt.

Ondertussen is het ABVV de grootste vakbond in dat ACV-bastion en hebben we de meeste mandaten binnen. Daarom mogen we nog niet op onze lauweren rusten. We moeten elke dag blijven werken om dat vertrouwen te behouden.

Iedere vrouw die begint aan vakbondswerk mag de moed niet verliezen en moet zeker niet op haar kop laten zitten. Vecht voor je plaats! Als je minder wordt betaald, val dan je hoofddelegee lastig tot hij er zot van wordt. Blijven gaan, tot er iets beweegt!

Samen sterk, dames!

Jeanine Labie
Hoofddelegee Packo Inox Branch Diksmuide