In gesprek met ... Bruno Usewils.
Naast het normale vakbondswerk hebben syndicale delegees soms nog een belangrijke sociale rol te vervullen in het bedrijf. Een mooi voorbeeld hiervan is dit intrieste verhaal uit mijn reeds 32-jarige loopbaan bij Cofely.
Dit verhaal heeft mijn kijk op het leven drastisch veranderd en heeft me zelfs in sommige punten versterkt. Daarom schrijf ik dit verslag ter ere van Thierry die zoveel mooie dingen realiseerde op het werk voor iedereen...
Op 3 april 2010, de dag voor Pasen, verloor ik totaal onverwachts mijn collega-delegee Thierry op 39-jarige leeftijd aan ene hartslagaderbreuk. Onverwacht, want Thierry was een gezonde boom van een vent bij wie iedereen zich veilig zou voelen. Thierry, een immer correct denkende delegee die me meermaals het juiste pad liet zien. Hij liet een echtgenote en 2 jonge kinderen van 11 en 13 jaar verweesd achter, want ook thuis was Thierry de rots van het gezin, in elk mogelijk opzicht. Het was zijn dochter die me die zaterdag telefonisch op de hoogte bracht.
In eerste instantie was er ongeloof en boosheid onder de collega's, aangezien Thierry's overlijden door de collega's al vlug emotioneel gelinkt werd met zijn job. Er waren structurele veranderingen gaande op de werkvloer en Thierry trok zich dat immens aan. We wisten ook dat hij dit na de arbeidsuren moeilijk van zich kon afzetten. Ook thuis had Thierry het hier uitvoerig over. Want delegee ben je nooit alleen tijdens de werkuren, maar ook na de werkuren.
Om dit verlies te verwerken en uit respect besloten de ABVV-Metaal- en BBTK-fractie een maand lang de officiële syndicale taken op een laag pitje te zetten, zonder de dienstverlening naar onze leden in het gedrang te brengen. We wilden toch alle mogelijke speculaties over zijn overlijden meteen de kop indrukken. De eerstvolgende werkdag gaven we dan ook als delegatie personeelsvergaderingen om de collega's te informeren. Hij was een graag geziene gast op de vloer, vanuit zijn functie als magazijnier en voor wie hij was als mens. Iedereen kon altijd bij hem terecht met alle vragen en problemen. Dat waren voor mij als delegee en als vriend van Thierry momenten waar de gemoederen en de emoties zeer hoog opliepen. Niet al onze standpunten werden ons door de directie in dank afgenomen.
Uiteindelijk kwamen wij samen tot het inzicht dat de zorg voor Thierry's achtergebleven gezin primeerde op al het overige. De sociale assistente van het bedrijf werd ingeschakeld om samen met ons de familie te ondersteunen in hun moeilijke zoektocht. Meermaals heb ik uren doorgebracht om Thierry's vrouw op weg te helpen met de computer, aangezien zij hier totaal geen notie van had. Bankzaken werden aangeleerd via de pc, kapotte modems of draadloos internet werden meermaals hersteld. Ook de grote gezinswagen werd vervangen door een stadswagen, nadat zij haar rijangst overwonnen had.
Maar dan in 2011 nauwelijks een jaar later volgde de tweede klap nummer. Totaal onverwacht kwam Thierry's weduwe zwaar ten val en overleed ze aan haar verwondingen.
Plots waren hun zoon en dochter wezen.
Wat een geluk dat de kinderen terechtkonden bij de gepensioneerde ouders van Thierry. Zij werden aangesteld als voogd van de jonge kinderen en verhuisden naar de kleinkinderen, zodat zij in hun vertrouwde omgeving konden blijven opgroeien.
Toch vond ik dat we vanuit de ABVV-fractie voor de kinderen een belangrijke collectieve sociale daad moesten stellen in deze zeer uitzonderlijk situatie. Er werd gebrainstormd over hoe we een positief signaal konden geven, zodat de kinderen wisten en voelden dat ze er niet alleen voor stonden. Zo ontstond het voorstel om als ABVV-fractie jaarlijks een mooie som te storten op de bankrekening van de kinderen tot hun 18e verjaardag. De kinderen mogen weten dat de collega's van hun papa nog jaarlijks aan hen denken. Op die manier nemen we ook een beetje die ouderlijke taak op ons.
Intern werd dit idee aanvaard en het werd ter goedkeuring voorgelegd aan de grootouders en familie. Het werd dan ook positief onthaald en bijgevolg krijgen de kinderen al jaren een mooi verjaardagscadeau van ons. Steevast doen ze ons dan een telefoontje om hun dankbaarheid uit te drukken.
Op zulke momenten voel ik me als syndicaal delegee zielsgelukkig dat we met een relatief klein gebaar toch het verschil kunnen maken voor de kinderen van Thierry.
Thierry, copain, we denken nog dagelijks aan jou.
Bruno Usewils
Hoofddelegee Cofely-Fabricom
Voor onze kameraad Thierry
