In gesprek met ... Florent Schepens.
In mei hadden we 'de moeder aller verkiezingen' met als resultaat een ultrarechtse regering. Toen ik het regeerakkoord onder ogen kreeg, werd mijn ergste vrees bevestigd, nog nooit zag ik zo een asociaal programma dat op de koop toe zeer onduidelijk is. Het eerste wat je dan als delegee doet, is kijken wat voor gevolgen deze maatregelen zouden kunnen hebben voor de werknemers in je bedrijf.
Zo kent Samsonite een al iets minder jonge populatie en het Stelsel Werkloosheid met Bedrijfstoeslag (SWT) kon in het verleden al heel wat werknemers helpen om op een waardige manier hun loopbaan af te sluiten. Blijkt dat deze regering de bestaande afspraken in verband met SWT die liepen tot eind 2015 aan haar laars lapt! Dat heb ik ook nog nooit meegemaakt...
Om het nog wat spannender te maken moet de vooropzeg gegeven worden voor 22 oktober 2014, dat is op dat moment op minder dan drie weken! Alle hens aan dek dus.
Voor alle duidelijkheid beslis ik toch maar nog eens bellen naar mijn secretaris Jo die op zijn beurt bevestigt dat er geen tijd te verliezen is. Mijn syndicaal team haalt de personeelslijst erbij en samen bekijken ze wie er eventueel in aanmerking komt om tegen eind 2015 op SWT te gaan. Voor onze leden (en niet-leden) vragen wij direct de CIMIRE-attesten aan die we, samen met het formulier C17-beroepsverleden, zo snel mogelijk bij de RVA binnengeven om na te gaan of ze voldoen aan de voorwaarden. Daarbij krijgen wij volop medewerking van Sara, ons syndicaal medewerkster. Tegelijkertijd onderhandel ik met de directieleden om te zien of ze bereid zijn om al die personen een langere opzegperiode te geven. Het is bovendien belangrijk om op de ontslagbrief te vermelden dat, indien de regering ook daar stokken in de wielen steekt, het ontslag komt te vervallen en de werknemer gewoon in dienst blijft in plaats van werkloos te worden. Bij Samsonite respecteren de sociale partners elkaar, en de directie is dan ook bereid om het nodige te doen voor allen die voor eind 2015 in SWT kunnen gaan.
En dan heb ik nog zo'n verhaal: de landingsbanen. Bij Samsonite hebben we een bedrijfsovereenkomst die bepaalt dat 8 % van de arbeiders kan genieten van een of andere vorm van tijdskrediet. De regering beslist om vanaf 1 januari het tijdskrediet helemaal te hervormen en de landingsbanen pas vanaf 60 jaar te laten ingaan. Heel wat van onze 50-plussers zitten al in een landingsbaan, anderen beslisten om er eventueel wat later mee te starten. Weer ongerustheid op de werkvloer! Het is inderdaad te gek voor woorden om de enige mogelijkheid die bestaat om op iets latere leeftijd je werkdruk wat te verminderen, gewoon wordt afgeschaft.
Terug tijd voor actie! Het lijkt plots wel alsof iedere 50-plusser in een landingsbaan wil stappen. Ik maak voor iedereen een loonsberekening zodat ieder goed weet waaraan ze beginnen en maak hun ook duidelijk dat tijdskrediet in sommige gevallen kan leiden tot langer werken. Als mensen goed geïnformeerd zijn, komen ze later niet voor onaangename verrassingen te staan. Opnieuw worden er CIMIRE-attesten opgevraagd om na te gaan of ze aan de loopbaanvoorwaarden voldoen. Al die berekeningen vragen heel wat van mijn tijd. Ik neem contact op met mijn ACV-collega's en we komen samen tot de conclusie dat we de CAO Tijdskrediet op 18 % zouden moeten brengen om aan iedere aanvraag te kunnen voldoen.
Opnieuw richting directie. Tijdens de ondernemingsraad van eind oktober stel ik de vraag om de bestaande cao open te breken. Ik motiveer mijn vraag met de verwijzing naar onze steeds stijgende gemiddelde leeftijd van de arbeiders en de daarmee aanverwante problemen, en stel dat deze enigszins beheersbaar blijven dankzij de invoering van tijdskrediet. De voorzitter begrijpt onze vraag en stelt dat als er tegen de ondernemingsraad van november geen overgangsmaatregelen gekend zijn, hij bereid is om iedereen die zijn aanvraag reeds indiende te laten starten in een landingsbaan. Ondertussen is de ondernemingsraad van november achter de rug en is iedereen kunnen starten in de week van 15 december. En nee, deze regeling het heeft niks te maken met de nationale staking, onze HR-afdeling moest eerst nog alle aanvragen administratief afwerken.
Heb ik een paar intense weken achter de rug? Dat is het minste wat je ervan kunt zeggen. Tussendoor nog eventjes deelnemen aan de betoging van 6 november, de provinciale staking van 1 december organiseren op het bedrijf en aangesteld zijn als verantwoordelijke van het ABVV voor de industriezone voor de nationale staking van 15 december.
Ik kan er maar één ding aan toevoegen: het is eventjes genoeg geweest, mijn rode vest verdwijnt (tijdelijk welteverstaan) in de kast!
Florent Schepens
Hoofdafgevaardigde
Samsonite Europe N.V.