De Voorzitter gaat de dialoog aan. Het gedacht van Georges De Batselier.
We leven in bijzondere tijden. Moeilijke tijden. Beangstigende tijden. Een nieuw virus, met de medische term COVID-19, heeft in China een regio compleet stilgelegd, en heeft de oversteek gemaakt naar andere werelddelen, waaronder Europa, en dus ook ons land. Er is nog geen vaccin, geen geneesmiddel.
Het schooljaar is afgerond, de zomervakantie voor de meesten ingezet en velen onder ons genieten alvast van de vakantieperiode in vreemde oorden of in eigen land. Het weer is hier alvast zonniger en beter dan het politiek-sociaal klimaat. Het was hard ontwaken op de zesentwintigste mei. Vijf jaar rechts en asociaal beleid leidde weliswaar tot een afstraffing van de rechtse regering-Michel en tot één van de zwaarste afstraffingen voor een regeringspartij, met name de N-VA, van de laatste decennia. Alleen waren het niet de progressieve partijen die de uiteindelijke winst mochten claimen. Het schamele procentje meer kan niet verbergen dat zesentwintig mei bruiner was dan zwarte zondag in ‘91. Ook al heeft men de bokshandschoenen tijdelijk ingeruild voor afgelikte maatpakken.
'Niemand blijft achter' is de simpele en duidelijke boodschap van het ABVV naar aanleiding van de (Vlaamse, federale, Europese) verkiezingen op 26 mei. Meer nog, het is de echte inzet van de verkiezingen. Want op 26 mei gaat het over in welke samenleving we willen leven. Kiezen we voor een solidaire, open, duurzame, klimaatvriendelijke samenleving? Voor een samenleving die gaat voor sociale welvaart?
De verandering kwam niet van links. De verandering kwam niet eens van rechts. De verandering kwam op het ritme van de laarzen van extreemrechts. Het is de simpele, harde, onvermijdelijke conclusie eenmaal het stof van de verkiezingsronde is gaan liggen. We beleefden afgelopen zondag geen zwarte zondag, we beleefden een gitzwarte zondag. Met meer dan veertig procent die stemde voor extreem tot ranzig rechts.
1 mei is de dag van de arbeiders, de bedienden, de ambtenaren, de werknemers. 1 mei is de dag van zij die werken, zij die op zoek zijn naar werk en zij die hun ganse leven het beste van zichzelf gegeven hebben en nu genieten van verdiende rust. 1 mei is onze dag: onze strijddag, onze feestdag.