In gesprek met... Caroline Copers.

Waar gaan deze verkiezingen over? Niet onterecht stelde Luc Van der Kelen in zijn maandagse column voor Het Laatste Nieuws die vraag. Waar het aanvankelijk nog leek dat klimaat een thema zou worden, is de verkiezingscampagne verzand in een opbod aan voorstellen van de verschillende partijen. Rode draad in elk discours? Met ons zal u het beter krijgen.

Nochtans, zegt Van der Kelen, zijn de uitdagingen die er liggen overduidelijk. Het zijn er volgens hem zes: 1. Het redden van het klimaat. 2. De kwaliteit van het onderwijs. 3. De zorg voor ouderen en kinderen. 4. De veiligheid van de samenleving. 5. Het wegwerken van de armoede. 6. Het verzekeren van de mobiliteit.

Toeval of niet, maar 5 van deze thema’s zitten vervat in het memorandum “De mensen, niet de markt” van het Vlaams ABVV. Met dat memorandum proberen we als vakbond antwoorden te vinden op de uitdagingen die ook wij zien. In totaal formuleerden we 54 antwoorden in 5 hoofdstukken. Rode draad in onze voorstellen? Zet de mens weer centraal in wat je doet.

Kijk het zelf maar na: steeds vaker is het antwoord op een probleem niet iets wat we samen kunnen doen, maar iets wat buiten ons lijkt te liggen. Gat in de begroting? Een hogere arbeidsgraad. Klimaat? Vergroen de economie. Zorg? Hogere efficiëntie. Mobiliteit? Meer asfalt en toch maar geen rekeningrijden.

Steeds meer worden we ook weggezet als abstracte begrippen: een consument, een werkloosheidscijfer, een geel hesje, een klimaatstudent, een stip in de file. Langzaam maar zeker worden we geïnstrumentaliseerd, worden we meer cijfer dan mens, meer economie dan gezin.

Tegen die trend willen we als vakbond ingaan. Omdat we in ons werk dag in dag uit zien dat zowel problemen als oplossingen mensen zijn. Maar ook omdat we zien dat de antwoorden die vandaag geformuleerd worden velen in de problemen (gaan) brengen.

Natuurlijk is het makkelijk te brullen dat werklozen die hun uitkering dreigen te verliezen snel aan het werk zullen gaan, terwijl de realiteit een opstapeling is van precaire jobs. Natuurlijk scoor je als je zegt dat het belastingtarief omlaag moet, terwijl de realiteit is dat iedereen die werkt zowel door de indexsprong, de loonwet als door hogere facturen loon heeft moeten inleveren. Natuurlijk klinkt het hip als je over flexibilisering en techplatformen spreekt, maar is de realiteit een slecht contract en een nog slechter pensioen. Of denk aan het woord ‘efficiëntie’, terwijl de realiteit zes seconden minder is om een auto van de band te doen rollen.

Wij hebben zo langzaamaan onze buik vol van al deze ‘natuurlijks’ en we zijn zeker niet alleen. De gele hesjes, de klimaatspijbelaars, het stijgend aantal armen, de mensen die zich geen huis meer kunnen veroorloven, iedereen die voelt dat de spreekwoordelijke riem weer een gaatje strakker moet. Dat er harder gewerkt moet worden, harder opgetreden wordt, meer ieder voor zich en minder samen.

Daarom formuleerden we in ons memorandum tal van zaken die tegen deze trend ingaan. Voorstellen die pragmatisch zoeken naar slimme en menselijke oplossingen. Die kijken naar werkgever én werknemer. Zo vragen we onder meer een maximumfactuur in het secundair onderwijs. Zodat iedereen met succes en zonder geldzorgen een diploma kan halen én sterker op de arbeidsmarkt komt. Een goede zaak voor mens én economie.

Ander voorbeeld? We vragen voor iedereen 10 gezonde jaren na het pensioen. Klinkt een beetje vaag, maar vandaag zijn het vooral de hooggeschoolden die in goede gezondheid aan hun pensioen beginnen. Wie laaggeschoold is krijgt meestal al voor de pensioenleeftijd met gezondheidsproblemen te kampen. Dat willen we anders. Door aandacht te vragen voor werkbaar werk, voor een goede en betaalbare gezondheidszorg én via onze strijd voor een aanvaardbare pensioenleeftijd.

Gaan we met deze voorstellen de verkiezingen nog kunnen kapen? Ik vrees van niet. Maar als vakbond hebben we vandaag én morgen, zowel voor, tijdens als na de verkiezingen de verantwoordelijkheid om altijd en overal de mens centraal te stellen. In goede en slechte tijden.

Caroline Copers
Algemeen secretaris Vlaams ABVV

Andere blogs van Caroline:

Hoe overleven éénoudergezinnen? Met té veel moeite