In gesprek met... Oona Wyns
Ik ben geboren in 1997, het jaar waarin Kofi Annan secretaris-generaal van de VN werd, het jaar waarin Google ontstond, het jaar waarin Harry Potter verscheen en het jaar waarin het verdrag van Kyoto werd getekend. Ik ben met andere woorden geboren in het jaar dat stond voor vrede, technologische innovatie, fantasie en de strijd voor ecologie. Vier kernwoorden die voor mijn generatie een soort van rode draad vormen doorheen ons opgroeien. Ik ben van de generatie jongeren die nooit bewust de Belgische frank heeft gebruikt, die geen oorlog kende in haar veilige Europa, die opgroeide met een gsm in de hand en internet als tweede wereld en die nooit anders kende dan kleurrijke klassen en multiculturele straten.
Dat is fantastisch, omdat dat ons idealisme, hoop en geloof in onze samenleving enkel maar bevordert. Dat is fantastisch omdat wij in 2 seconden contact maken met de andere kant van de wereld zonder ook maar op 1 grens te moeten botsen. Dat is fantastisch omdat wij de Europese spreuk ‘United in Diversity’ als generatie verpersoonlijken.
Maar dat dreigt ook onze blik te vertroebelen, een beperking zou ik het noemen. Onze generatie dreigt hierdoor soms te vergeten wat de Europese Unie voor ons betekent. Uit een peiling bleek zelf dat een kwart van de jongeren niet meer gelooft dat de democratie de juiste bestuursvorm is. Vrede, rechten, diversiteit, vrijheid en verdraagzaamheid zijn voor zo vanzelfsprekend dat de EU quasi overbodig lijkt. Terwijl het juist die Unie is die die waarden garandeert.
In mei staan er Europese verkiezingen op het programma, naast federale en Vlaamse lijken (of dreigen) die soms wat te vervagen. Maar het belang van deze Europese verkiezingen is volgens mij groter dan ooit. In tijden van Brexit, waar onze generatie massaal remain stemde. In tijden waarin de doodstraf heringevoerd werd voor LGBTQ+ in verschillende landen, en waar zelf in ons Europa partijen steeds radicaler zijn tegen de gemeenschap. In tijden waarin menselijkheid te vaak zoek is, wanneer duizenden mensen die hun leven riskeren voor een toekomst zonder oorlog, extreme armoede, uitsluiting of extreme weersomstandigheden verdrinken op zee en rechtse partijen haat zaaien, de deuren willen sluiten, hun kop in het zand willen steken en alles doen behalve een menselijk en onderling afgestemd beleid voeren. In tijden waarin vrede nog steeds niet vanzelfsprekend is, racisme opflakkert, seksisme nog steeds aanwezig is.
In zo'n tijden hebben we meer dan ooit een Europa nodig dat mensen beschermt, binnen en buiten de grenzen, rechten verdedigt, plichten van lidstaten oplegt, voortrekker speelt als het gaat over het aanpakken van de klimaatverandering.
In zo'n tijden hebben we een Europa nodig, dat beschermt, dat met ons, niet alleen voor ons, wordt gebouwd.
De gemiddelde leeftijd in het Europees Parlement is 57 jaar. Dat is de leeftijd van de in 1997 geboren jongeren, maal twee, plus 15. Een ver-van-ons-bed-show dus, wat het niet zou mogen zijn. Europa is geen uitbolbaan of een droevig einde. Europa is het waard.
De gemiddelde leeftijd in het Europees Parlement is 57 jaar. Dat is de leeftijd van de in 1997 geboren jongeren, maal twee, plus 15. Een ver-van-ons-bed-show dus, wat het niet zou mogen zijn. Europa is geen uitbolbaan of een droevig einde. Europa is het waard. Europa moet veranderen via het Europees parlement. Europa moet veranderen via ambitie, durf en jeugdig enthousiasme. Europa moet veranderen via verjonging.
Oona Wyns, de allerjongste kandidate
sp.a lijst Europese verkiezingen
Oprichtster Peer Support Vlaanderen
Andere blogs van Oona: