In gesprek met... An De Ridder

Cijfers liegen niet... Elektrotechnici zijn zo goed als onvindbaar. In sommige provincies is er - volgens cijfers van VDAB - per 4 vacatures voor elektrotechnici slechts 1 ‘potentieel geïnteresseerde’ werkzoekende. Zeker wanneer het over technici aan industriële installaties gaat of technici van datacommunicatienetwerken. Dit is geen nieuw probleem. Er zijn al tientallen jaren elektrotechnici te kort, en het probleem wordt alleen maar groter.

Hoe kan dit nu? Waarom zijn kinderen gek op Bob De Bouwer, kabouter Klus en de Helden op TV, maar willen ze er liever zelf geen worden? Hoe kan het dat STEM-academies en andere initiatieven om kinderen aan te zetten voor techniek razend populair zijn en tegelijk technische secundaire scholen leeglopen? Hoe is het mogelijk dat het juiste talent op de juiste plaats zo’n evidentie lijkt voor de werkvloer, terwijl ouders hun kind gewoon ‘zo hoog mogelijk’ laten starten in een opleiding, ongeacht hun talent? Hoeveel leerkrachten uit het basisonderwijs kunnen kinderen echt een passie voor techniek meegeven?

Dezelfde ‘beroepen in cijfers’ van VDAB zijn ook heel duidelijk over andere beroepen: zo zijn er maar liefst 30 potentieel geïnteresseerde werkzoekenden voor 1 vacature voor een directeur van een bedrijf, bijna 100 potentieel geïnteresseerde werkzoekenden per vacature voor dierenverzorger. Dan zwijg ik nog over het teveel aan psychologen, managementassistenten, adviseurs allerlei, podologen, academici, ... enz. Zorgen ouders dan niet beter voor hun kind wanneer ze het een toekomst met werkzekerheid geven als elektrotechnicus, zeker wanneer dit kind een technische bolleboos is?

Op zoek gaan naar een elektrotechnicus wordt de elitedating van de toekomst. Elektrotechnici zijn immers onze moderne bevoorrechte generatie. Naast het feit dat het één van de meest werkzekere jobs is, biedt een job als elektrotechnicus heel wat privileges. Het salariskompas van Vacature.com gaf in 2017 niet voor niets aan dat sectoren met deze jobs tot de bestbetaalde behoren. Een professor zal, in tegenstelling tot vele elektriciens, niet kunnen genieten van een bedrijfswagen. Bovendien is er altijd wel een job kort bij de deur te vinden. Als elektricien werk je voor en in de meest innovatieve sectoren. Met techniek help je andere mensen en zorg je voor een duurzame samenleving. Straffer, de elektrotechnicus is onmisbaar geworden voor onze samenleving. Wie kan nu nog één dag zonder elektriciteit? En natuurlijk is het niet altijd rozengeur en maneschijn, maar is dit het voor een dokter wel?

Hoe zorgen we nu ervoor dat op de meeste jongeren hun bucketlist staat dat ze elektrotechnicus willen worden? Hoe krijgen we meer techneuten als leerkracht basisonderwijs? Hoe laten we ouders inzien dat de toekomst elektro is? Waar is nu die ultieme gids om ouders te overtuigen?

Ik weet in elk geval wat mij elke dag terug overtuigt om mijn kinderen later te laten kiezen voor een job vol techniek. Ik heb dan ook de eer om dagelijks werknemers te zien met passie voor hun job en ik zie de verwezenlijkingen die mij op voorhand onmogelijk te behalen lijken. Ik zie hoe ziekenhuizen de perfecte verlichting hebben om die gevaarlijke operatie te laten slagen. Ik zie hoe windmolenparken groene elektriciteit creëren. Ik zie hoe dankzij de elektrotechnicus processen geautomatiseerd kunnen worden en ons leven gemakkelijker wordt. Het zijn al die ambassadeurs, gebeten door hun vak, die ook anderen kunnen overtuigen.

Wees dus fier op je job, het is terecht! Het wordt tijd dat ouders zien dat het beroep van elektrotechnicus een mooi beroep is, met toekomst! En voor álle jongeren, ongeacht hun cognitief vermogen. Het wordt tijd dat elke elektrotechnicus of installateur zijn passie voor zijn of haar beroep toont en de mogelijkheden bekend maakt. Het wordt hoog tijd voor elektriciteit!

An De Ridder

Coördinator Vlaanderen - Brussel Volta