In gesprek met ... Meryame Kitir.
Kameraden, eerst en vooral mijn beste wensen voor 2016.
2015 is een ongelooflijk bewogen jaar geweest. Een jaar waarin de vakbonden zich met hand en tand verzet hebben tegen de sociale afbraakpolitiek van de rechtse regeringen. Een jaar waarin de bonden met vuur onderhandeld, betoogd en gestaakt hebben.
Er wordt tegenwoordig veel gezegd en geschreven over de vakbonden, maar wat niemand kan zeggen of schrijven is dat zij zich als lammetjes naar de slachtbank laten voeren. Wat niemand kan zeggen of schrijven is dat zij de sociale zekerheid niet beschermen tegen iedereen die haar probeert af te bouwen, wat niemand kan zeggen of schrijven is dat onze bonden niet strijdbaar zijn.
En kameraden, daarom wens ik jullie vooral een strijdbaar 2016.
Ik hoop op een strijdbaar jaar, waar wij als socialisten onze stem blijven verheffen tegen de asociale wind die door ons land waait.
En het zal nodig zijn.
2016 was nog niet goed begonnen of de eerste aanvallen op de vakbonden zijn ingezet. Het is duidelijk dat de regering geen enkele kans laat liggen om te proberen de bevolking ervan te overtuigen dat vakbonden niet nodig zijn, dat het geld verkwistende organisaties zijn zonder maatschappelijke meerwaarde.
Zo haalde Bart De Wever bij zijn nieuwjaarsspeech nog maar eens het riedel boven dat er bespaard moet worden op de sociale zekerheid. Toen hem gevraagd werd waarop hij dan precies wilde besparen, kwam hij af met het beheer van de werkloosheidsuitkeringen en de ziekteverzekering door de bonden en de mutualiteiten. “De vakbonden krijgen 227 miljoen euro voor de uitbetaling van werkloosheidsuitkeringen. Kan daar niets op bespaard worden?", zei hij.
Wel, als hij enig respect had voor feiten en cijfers, zou hij dat niet zeggen. Want het feit is dat de vakbonden de sociale zekerheid goedkoper en efficiënter beheren dan wanneer dat door de overheid zou gebeuren. Ik kan mij trouwens niet herinneren dat hij zo’n grote voorstander is van meer overheid.
Dat laat zien dat het hem helemaal niet te doen is om besparingen en efficiëntie in de sociale zekerheid. Het is een ideologische strijd: hij wil de vakbonden en mutualiteiten gewoon klein krijgen, kapot maken.
En dat is nog niet eens zo onlogisch. Want wij weten allemaal dat het juist onze sterke vakbonden zijn die ervoor zorgen dat er een groot deel van de koek naar de gewone mensen gaat, en niet alleen naar de rijken en de grote ondernemingen. Wij weten allemaal dat de belangrijkste reden dat België een van de meest egalitaire landen ter wereld is, precies onze sterke vakbonden zijn. De rechtse droom van meer ongelijkheid, van meer rijken en vooral meer armen zal niet verwezenlijkt worden zolang de vakbond sterk staat en strijdt voor haar leden en haar idealen.
En ons ideaal, dat is niet alleen het waarborgen van onze sociale zekerheid, maar ook het meewerken aan het creëren van jobs. Maatregelen die ertoe bijdragen dat minder mensen een uitkering nodig hebben, en een goede volwaardige job hebben die de rekeningen betaalt, daar zullen wij altijd aan meewerken. Ons ideaal, dat is ook werkbaar werk. Want als mensen in de toekomst tot hun 67e moeten werken, dan zal het werk meer dan ooit werkbaar moeten zijn. Zodat mensen het volhouden zonder burn-outs of onoverkomelijke stress.
Die drie zaken - het beschermen van onze sociale zekerheid tegen de aanvallen van rechts, het creëren van goede jobs en het zorgen voor werkbaar werk - dat is waarop wij in dit belangrijke jaar van de sociale verkiezingen ten volle moeten inzetten.
Meryame Kitir
Kamerfractieleidster sp.a
Andere blogs van Meryame:
De lasten op arbeid verlaagd, de lasten op arbeiders verhoogd
Wat hebben werknemers deze regeringen toch misdaan?
Regering zet warme samenleving in de kou