Hoe zou jij reageren als je baas je vraagt om samen om de tafel te zitten, begint met te zeggen dat je uitstekend werk levert en dat het bedrijf mede daardoor groeit en winst boekt, maar dat je tot minstens 2020 niet hoeft te rekenen op substantiële loonopslag? Zou jij blijven zitten?
Eind vorig jaar, op 21 december 2018, stuurde minister van Justitie Koen Geens een persbericht de wereld in. Het bericht getiteld ‘Drempel naar Justitie verlagen’ maakt gewag van een maatregel van de minister om “justitie toegankelijker te maken voor iedereen”. De minister stelt hierin: “Mensen zijn eerder terughoudend om naar de rechtbank te stappen omdat dit heel wat kosten met zich meebrengt.” De minister erkent daarmee de vaststelling die al in 2015 in De Tijd werd gedaan dat op enkele jaren tijd een zaak aanhangig maken bij de rechtbank fors duurder is geworden. Zo duur zelfs, dat een beroep op justitie voor veel gezinnen onbetaalbaar dreigt te worden. Wat de minister er niet bij vertelt, is dat hij minstens medeverantwoordelijk is voor de stijgende kosten.
Op 10 november 2018 trad in alle stilte een wetswijziging in werking die gevolgen kan hebben voor veel werknemers in onze sectoren. Om werkgevers aan te moedigen in de opleiding van hun werknemers te investeren, heeft de regering het scholingsbeding voor knelpuntberoepen versoepeld. Werkgevers blij, maar rara, wie betaalt de rekening?
Gastheer Polen is erin geslaagd om de onderhandelingen op de laatste internationale klimaattop (COP24) tot een goed einde te brengen. Dit betekent dat alle landen de afspraken van Parijs nu ook kunnen uitvoeren. Is iedereen tevreden met het resultaat? Zeker niet. Men is er niet in geslaagd om de dringende oproep tot actie van de klimaatwetenschappers (IPCC) mee te nemen in het ‘Rulebook[1] . De wetenschappelijke conclusies werden niet erkend, wat toch wel verontrustend is. Ook de afspraken en regels rond financiële hulp voor ontwikkelingslanden werden sterk afgezwakt. Maar er zijn ook hoopvolle signalen. Nog nooit stond de sociale kant van het klimaatbeleid zo centraal met onder andere de sociale impact op werknemers, hun families en gemeenschappen.
Geen symbool kenmerkt de socialistische beweging meer dan de rode vlag. Gek eigenlijk, want oorspronkelijk werd de rode vlag net ingezet om het volk bij vijandige samenscholingen uiteen te jagen.