Straks vertrekken we weer massaal richting zon. Of blijven we thuis. Maar de meesten van ons zullen hoe dan ook genieten van één of een paar weken vakantie. Betaalde vakantie weliswaar, dat vinden we evident. Maar dat is het niet altijd geweest. Bijna niemand weet wellicht nog dat het betaald verlof pas in 1936, dus 80 jaar geleden, werd ingevoerd. Met dank aan de vakbond.
Ze komen er dus aan. In België, de ‘Moeder van alle verkiezingen’, omdat we zowel voor het regionale, federale als Europese niveau gaan stemmen. In andere landen zullen de burgers meestal enkel voor Europa gaan kiezen.
Waar gaan deze verkiezingen over? Niet onterecht stelde Luc Van der Kelen in zijn maandagse column voor Het Laatste Nieuws die vraag. Waar het aanvankelijk nog leek dat klimaat een thema zou worden, is de verkiezingscampagne verzand in een opbod aan voorstellen van de verschillende partijen. Rode draad in elk discours? Met ons zal u het beter krijgen.
Zondag is het zover. 26 mei wordt een cruciale dag, want deze verkiezingen leggen de toekomst voor de volgende 5 jaar vast. Wat me telkens weer opvalt de voorbije weken - op straat, aan de voordeur of op de werkvloer - is dat mensen eigenlijk niet zo gek veel vragen, alleen wat zekerheid. De zekerheid op een deftig loon zodat ze hun facturen op het einde van de maand kunnen betalen én iets overhouden om iets leuks te doen met de kinderen. De zekerheid ook dat als ze elke dag vroeg opstaan om te gaan werken, en netjes hun belastingen betalen, daar ook iets tegenover staat. Zoals de beste en betaalbare zorg wanneer ze die zorg nodig hebben.
Ik ben geboren in 1997, het jaar waarin Kofi Annan secretaris-generaal van de VN werd, het jaar waarin Google ontstond, het jaar waarin Harry Potter verscheen en het jaar waarin het verdrag van Kyoto werd getekend. Ik ben met andere woorden geboren in het jaar dat stond voor vrede, technologische innovatie, fantasie en de strijd voor ecologie. Vier kernwoorden die voor mijn generatie een soort van rode draad vormen doorheen ons opgroeien. Ik ben van de generatie jongeren die nooit bewust de Belgische frank heeft gebruikt, die geen oorlog kende in haar veilige Europa, die opgroeide met een gsm in de hand en internet als tweede wereld en die nooit anders kende dan kleurrijke klassen en multiculturele straten.